شماتت به انكار آن برخاسته است من دارم مىبينم كه افتادگان و ضعيفان عرب ، به حمايت او برخاسته و به او ايمان آورده‌اند و محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم به كمك آنها بر شكستن صفوف قريش قيام نموده است ، سران قريش را خوار ، خانه هاى آنان را ويران و بىپناهان آنها را قوى و نيرومند و مصدر كار نموده است .
سپس گفتار خود را با جمله هاى زير پايان داد : « يا معشر قريش كونوا له ولاة و لحزبه حماة و الله لا يسلك احد منكم سبيله الَّا رشد و لا يأخذ احد بهديّة الَّا سعد » [1] .
اى جمعيت قريش از دوستان و حاميان حزب او ( اسلام ) گرديد ، هر كس پيروى او را نمايد ، سعادتمند مىگردد .
و نيز خطاب به فرزندان عبد المطلب فرمود : « لن تزالوا بخير ما سمعتم من محمّد و ما اتّبعتم امره فاطيعوه ترشدوا » [2] : شما مادامى كه از محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم حرف شنوى داريد ، و از او امر او اطاعت مىكنيد ، در خير و سعادت هستيد .
البته اين وعده پيروزى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم را نه تنها به هنگام وفاتش به قريش مىداد ، بلكه چنين پيروزى را از آغاز بعثت پيامبر پيش بينى مىكرد و لذا روزى كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم تمام عموها و خويشاوندان خود را دور خود جمع كرد و آئين اسلام را به آنها معروض داشت و از بعضى از آنها بىاعتنائى احساس كرد ( 1 ) ابو طالب به او گفت :
« اخرج يا ابن اخى فانّك الرّفيع كعبا و المنيع حزبا و الاعلى ابا و الله لا يسلفك لسان الَّا سلقته السن حداد و اجتذبته سيوف حداد و الله لتذللنّ لك العرب ذلّ اليهم لحاضنا . . » .
( برادرزاده‌ام قيام كن ، تو والامقامى . حزب تو از گرامىترين حزبهاست تو فرزند مرد بزرگى هستى ، هر گاه زبانى تو را آزار دهد ، زبانهاى تيز ديگرى به دفاع تو بر مىخيزد ، شمشيرهاى برنده اى آنها را مىربايد به خدا سوگند اعراب ، مانند خضوع بچه حيوان نسبت به مادرش در پيشگاه تو خاضع خواهند شد ) .

[1] حلبى شافعى ، سيره حلبى ، ج 1 ، ص 383 ، طبع مصر ، 1382 ه
[2] سيره حلبى ، ج 1 ، ص 382 .

457