كافى است و اگر گوينده اين اشعار كسى بود خارج از محيط اغراض و تعصبات ، همه بالاتفاق به ايمان و اسلام گويندهء آن حكم مىكردند ، ولى از آنجائى كه گوينده اين اشعار ابو طالب ، پدر امير مؤمنان على ( عليه السلام ) است ، دشمنى و كينه ورزى آنها با على ( عليه السلام ) سبب شده ، فضائل و كمالات پدرش نيز مثل خودش به حساب نيايد و لذا دستگاه هاى تبليغاتى امويها و عباسيها همواره بر ضد آل ابى طالب فعاليت مىكرد .
و ديگر اين كه چون كفر و شرك پدران خلفاى ديگر منقصتى نسبت به آنها به حساب مىآمد براى اين كه تمام خلفا در يك صف قرار گيرند و هيچ كدام را از اين لحاظ مزيتى بر ديگرى نباشد ، لذا عليرغم تمام اين سروده ها و گفتارها و كردارهاى صادقانه ، گروهى به تكفير جناب ابو طالب برخاسته‌اند ! ! علاوه بر اين ، طرز رفتار و نحوه فداكارى و دفاع ده ساله او از پيامبر اكرم براى اثبات ايمان او دليل بسيار محكمى است پايه اعتقاد او به فرزند برادرش تا آن پايه است كه او را همراه خود به مصلى برده و خدا را به مقام او قسم داد و باران طلبيد .
وى در راه حفظ رسول خدا از پاى ننشست و سه سال در بدرى و زندگى در شكاف كوه و اعماق دره را بر رياست و سيادت مكه ، ترجيح داد تا آنجا كه اين دربدرى سه ساله او را فرسوده ساخت و سلامتى خود را از دست داد و چند روز پس از مراجعه به مكه ، به درود حيات گفت .
ايمان او به رسول خدا به قدرى محكم بود ، كه راضى بود تمام فرزندان گرامى وى كشته شوند ولى او زنده بماند ، على را در رختخواب وى مىخوابانيد تا اگر به وى سوء قصدى بشود ، به وى اصابت نكند ، بالاتر از آن ، روزى حاضر شد به هنگام مرگ به بزرگان قريش چنين گفت : « و انّي اوصيكم بمحمّد خيرا فانّه الامين في قريش » ( اى و هو الصّدّيق في العرب . . » .
من محمد را به شما توصيه مىكنم ، زيرا او امين قريش و راستگوى عرب و حائز كمالات است ، آئينى آورده كه دلها بدان ايمان آورده ، اما زبانها از ترس

456