محمد بن بابويه از عبد العظيم حسنى نقل مىكند كه به امام رضا ( عليه السلام ) مىنويسد :
اى پسر پيامبر ، مرا در باره آن خبر آگاه ساز كه مىگويد : ابو طالب در مايعى از آتش است كه مغزش را مىجوشاند ، آن حضرت در پاسخ نوشت :
اما بعد ، فانك ان شككت في ايمان ابى طالب كان مصيرك الى النّار » [1] . اگر در ايمان ابو طالب شك و ترديد كنى سرانجام تو آتش است .
« ابان بن محمود » نقل مىكند كه : نامه اى به امام على بن موسى الرضا ( ع ) نوشتم و پرسيدم كه فدايت شوم ، من در ايمان ابو طالب شك كرده‌ام ، در پاسخ نوشت :
* ( وَمَنْ يُشاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَه الْهُدى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ - الْمُؤْمِنِينَ ) * . . . [2] . و بعدها انك ان لم تقرّ بايمان ابى طالب كان مسيرك الى النّار » . ( هر كس پس از روشن شدن راه حق بر او با رسول خدا به مخالفت برخيزد و راهى غير طريق اهل ايمان پيش گيرد وى را به همان طريق باطل و راه ضلالت كه برگزيده ، وامىگذاريم و او را به جهنم در افكنيم و آن مكان بر او منزلگاه ابدى است ) . اگر تو به ايمان ابو طالب اقرار نكنى پايان كارت به آتش است [3] .
بديهى است كه اجماع اهل بيت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم در نزد هر مسلمانى بايستى حجت باشد چون عدل قرآنند و يكى از دو ثقلى هستند كه ما مسلمانان مأموريم به گفتار و كردار آنها تمسك جوئيم تا گمراه نشويم ، بنا بر حديث شريف « ثقلين » و احاديث ديگرى كه به اتفاق فريقين ثابت است .
مضافا بر اين به مقتضاى « اهل البيت ادرى بما في البيت » ( اهل خانه بهتر مىداند كه در خانه چيست ؟ ) آن خاندان جليل ، از ايمان و كفر و ساير خصوصيات

[1] امينى ، الغدير ، ج 7 ، ص 392 - 395 .
[2] سوره نساء ، آيه 115 .
[3] الغدير ، ج 7 ، ص 381 .

449