خود ادامه دهد [1] .
حاكم در « مستدرك الصحيحين » [2] به سند خود از « قيس بن ابى حازم » و احمد بن حنبل در « مسند » [3] و عسقلانى در « فتح البارى » [4] هيثمى در « مجمع الزوائد » [5] و ابن حجر در « الإصابة » [6] و ابن عبد البر در « استيعاب » [7] و ابن قتيبه در « الإمامة و السياسة » [8] و شبلنجى در « نور الأبصار » [9] و ابن سعد در « طبقات » [10] و بسيارى ديگر از محدثان و مورّخان ، رواياتى در بارهء قضيه پارس كردن سگهاى « حوئب » بر هودج عايشه ، آورده‌اند كه در بعضى آمده عايشه گفت :
اى كاش به داغ عزيز چون حارث بن هشام نشسته بودم و اين راه را نيامده بودم ، و در بعضى ديگر آمده چون عبد الله بن زبير ديد عايشه مىخواهد برگردد به لشكر صدا زد : النجا النجا : فرار فرار كه على بن ابى طالب رسيد و لذا لشكر مهلت ندادند كه عايشه برگردد .
احمد بن حنبل در مسندش به سند خود از « ابو رافع » روايت كرده كه روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم به على بن ابى طالب ( عليه السلام ) فرمود :

[1] طبرى ، تاريخ ، ج 3 ، ص 485 .
[2] حاكم ، مستدرك ، ج 3 ، ص 120 .
[3] احمد بن حنبل ، ج 6 ، ص 97 .
[4] عسقلانى ، فتح البارى ، ج 16 ، ص 165 - و به گفته وى ابو يعلى و بزاز ، حديث را صحيح دانسته و ابن حيان و حاكم حديث را داراى همه شرايط صحت نظر مسلم و بخارى دانسته‌اند .
[5] هيثمى ، مجمع ، ج 7 ، ص 243 .
[6] ابن حجر ، الاصابة ، ج 8 ، قسم اول ، ص 111 .
[7] ابن عبد البر ، استيعاب ، ج 2 ، ص 745 .
[8] ابن قتيبة ، الامامة و السياسة ، ص 55 .
[9] شبلنجى ، نور الابصار ، ص 81 .
[10] ابن سعد ، طبقات ، ج 8 ، ص 56 - تاريخ بغداد ، ج 9 ، ص 185 - طبرى ، ج 3 ، ص 548 - ابو نعيم ، حلية الاولياء ، ج 2 ، ص 48 .

436