و حكومت عامهء اسلامى بود كه به فاطمه و على ( عليه السلام ) و اولاد منصوص آنها مىرسيد ( 1 ) و لذا آنجا كه هارون الرشيد از حضرت موسى بن جعفر ( عليه السلام ) خواست كه حدود فدك را شرح دهد ، به اين هدف كه آن را به امام ( عليه السلام ) پس بدهد ، امام از بيان حدود فدك ابا كرد تا آنكه هارون الرشيد اصرار نمود فرمود : اگر حدود آن را بگويم به صاحبش رد نمىكنى هارون گفت : « بحقّ جدّك الَّا فعلت » .
فقال ) * : « حدّها الاوّل عرش مصر و الحدّ الثّانى دومة الجندل و الحدّ الثّالث تيما و الحدّ الرّابع جبال احد من المدينة » [1] . حدّ اول آن عريش مصر و حدّ دوم دومة الجندل و حدّ سوم تيما ( سيف البحر ) و حدّ چهارم كوههاى احد از مدينه .
طبق نقل مرحوم كلينى خليفه عباسى با تعجب گفت : همهء اينها ؟ ! فرمود :
آرى همه اينها ، زيرا همه از زمينهائى است كه رسول خدا اسب و شتر بر آن نرانده است مهدى گفت : مقدار زيادى است و در باره آن تأمل مىكنم [2] .
طبق نقل ابن شهرآشوب ، هارون رنگش دگرگون شد و دستور داد امام كاظم ( عليه السلام ) را زندانى كنند ، حضرت فرمود : مىدانستم كه اگر حدود فدك را بگويم مرا خواهد كشت .
اين حديث پر معنى دليل روشنى بر پيوستگى مسأله « فدك » با مسأله « خلاف » است و نشان مىدهد آنچه در اين زمينه مطرح بوده غصب مقام خلافت رسول الله بوده است و اگر هارون مىخواست فدك را تحويل بدهد بايد دست از خلافت بكشد و همين امر او را متوجه ساخت كه امام موسى بن جعفر ( عليه السلام ) ممكن است هر زمان قدرت پيدا كند و او را از تخت خلافت پائين بكشد و لذا تصميم به قتل آن حضرت گرفت . ( 2 ) على بن اسباط از امام رضا ( عليه السلام ) روايت كرده كه مردى از برامكه با

[1] طرائف ، ج 1 ، ص 252 .
[2] كلينى ، اصول كافى ، ج 1 ، ص 456 ، بنا به نقل كلينى ، خليفه عباسى « مهدى » بودند هارون .

408