حديث شريف صحت و اعتبار داشته باشد ، مرحوم علامه امينى در كتاب ارزشمند « الغدير » فصلى را به سند حديث اختصاص داده و در آن گفتار دانشمندان اهل سنت را راجع به صحت و تواتر حديث غدير گرد آورده است به هر حال سراسر كتب حديث و تفسير و كلام و عقايد اهل سنت از حديث غدير و مأخذ و راويان آن مملو است و نابغه تحقيق و تتبع مرحوم علامه امينى هنگامى كه به ذكر اسانيد حديث غدير از كتب عامه پرداخته است دريايى مواج به وجود آورده كه كرانه و ساحلش ناپيداست وى اين حديث را از 110 نفر از صحابه و 84 نفر از تابعين و 361 نفر از علماى بزرگ اهل سنت نقل كرده است [1] .
اسناد حديث غدير به گونه اى است كه افزون از حد تواتر است و « ضياء الدين مقبلى » مىگويد :
« اگر بنا باشد حديث غدير را ( با اين همه مدارك ) محرز و مسلم ندانيم ، بايد قبول كنيم كه هيچ واقعه اى در دين اسلام قابل اثبات نيست » [2] .
حافظ عاصمى مىگويد : « حديث غدير را تمامى فرق اسلامى پذيرفته‌اند » [3] .
ابن مغازلى از قول استادش « ابو القاسم فضل بن محمد اصفهانى » مىگويد :
« حديث صحيح غدير را حدود يك صد نفر از صحابه ، از جمله تمامى عشرهء مبشّره روايت كرده‌اند لذا صحت اين حديث مسلم و محرز است و من هيچ ضعفى در استوارى آن نمىبينم » [4] .
بنا بر اين هيچ گونه مجالى براى شك در حديث از اين لحاظ نيست به همين جهت بزرگان اهل سنت در طول تاريخ منصفانه با اين مسأله برخورد كرده‌اند مثلا ، « قندوزى » در كتاب « ينابيع المودة » گفته : و در كتاب « مناقب محمد بن جرير

[1] امينى ، الغدير ، ج 1 ، از صفحه 73 تا 151 .
[2] مقبلى ، يمنى ، هداية العقول الى غاية السئول ، ج 2 ، ص 30 .
[3] طبق نقل الغدير ، ج 1 ، ص 295 - 314 .
[4] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 27 .

321