را يارى كند و از يارى كسى دريغ فرما كه از يارى او دريغ كند ، پس همه آنان شهادت خود را گفتند : سه نفر از كسانى كه شاهد جريان غدير بودند آن روز برنخاستند ، پس على ( عليه السلام ) آنان را نفرين كرد [1] .
ابن اثير جزرى در « اسد الغابة » و ابن حجر عسقلانى در « الإصابة » بعد از ذكر سند ، از ابى الطفيل روايت كرده‌اند كه گفت : ما نزد على ( عليه السلام ) بوديم كه فرمود : كسانى را كه در روز غدير خم بودند سوگند مىدهم كه برخيزند و شهادت دهند ، پس هفده نفر كه يكى از آنان « ابو قدامة انصارى » بود برخاسته گفتند : ما شهادت مىدهيم كه با رسول خدا از حجة الوداع برگشتيم ، در هنگام ظهر رسول خدا بر ما ظاهر شد و دستور داد تا شاخه هاى چند را بهم بستند و جامه روى آن انداختند ، مناديان نداى نماز بدادند و همه به نماز ايستاديم ، پس برخاست و حمد و ثناى خدا نمود ، سپس فرمود : اى مردم ! آيا مىدانيد كه خداى عز و جل مولاى من و من مولاى مؤمنينم و من به شما اختياردارتر از خود شمايم ؟ ( اين سؤال را چند بار تكرار كرد و در هر نوبت مردم ) گفتند : بلى ، سپس در حالى كه دست تو را در دست داشت مىفرمود : هر كه من مولاى اويم على مولاى او است بار الها دوستى كن با هر كس كه با او دوستى كند و دشمنى كن با هر كس كه با او دشمنى كند و اين دعا را سه بار تكرار كرد [2] .
ابن اثير جزرى نيز در « اسد الغابة » آورده و در آن آمده ، پس شهادت دادند كه اين معنا را از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم شنيدند و جمعى ديگر اين شهادت را كتمان كردند ، و از دنيا نرفتند ، مگر بعد از آنكه كور شدند و يا به آفتى ديگر مبتلا گشتند كه يكى از آنان « يزيد بن وديعه » و يكى ديگر « عبد الرحمن بن مدلج » بود [3] .

[1] احمد بن حنبل ، مسند ، ج 1 ، ص 119 - ابن مغازلى ، المناقب ، ص 26 - اصابه ، ج 4 ، ص 128 .
[2] ابن اثير ، اسد الغابة ، ج 5 ، ص 276 - ابن حجر ، الإصابة ، ج 7 ، ص 156 .
[3] ابن اثير ، اسد الغابة ، ج 3 ، ص 321 .

314