فُقَراءِ المُؤمِنِينَ وَالمُؤمناتِ بالغِنى وَالثَّرْوَةِ وَعَلى مَرْضى المُؤمِنينَ وَالمُؤمناتِ با بالشِّفاءِ وَبالصَّحةِ وَعَلى اَحْياءِ المُؤمِنينَ وَالمُؤمناتِ باللُّطْفِ وَالْكرامَة وَعَلى اَمْواتِ المُؤمِنينَ وَالمُؤمناتِ بِالمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ وَعَلى غُرَباءِ المُؤمِنينَ وَالمُؤمناتِ بِالرَّدِّ اِلى اَوْطانِهِم سالمِين الخ » و تمام آن كلمات طيبه در خاطرم جاى گرفت ، ولى اينك به ياد ندارم كه آيا در ذيل فقرهء « و على احياء المؤمنين » فرمودند « و ابقهم فى عزنا و ملكنا و سلطاننا و دولتنا » يا ذيل فقره « و على اموات المؤمنين » فرمودند : « واحيهم فى عزنا و ملكنا و سلطاننا و دولتنا » . [1] با اين كه ابن طاووس به طور مكرر توفيق شرفيابى حضور ولى عصر ( عج ) را پيدا كرده بود ولى هرگز به اين امر تظاهر نمىكرد و به عنوان يك راز در كتمان آن مىكوشيد .
هر كه را اسرار حق آموختند * مهر كردند و دهانش دوختند ملاقات با امام زمان ( عج ) در كتاب « كشف الغمة » و « حبيب السير » و ديگران روايت كرده‌اند كه مردى به نام « اسماعيل بن حسن هرقلى » كه اهل قريه‌اى از اطراف حلِّه به نام « هرقل » نقل كرده كه در جوانى روى ران چپ من غده‌اى بيرون آمده بود كه هر سال فصل بهار دهان باز مىكرد و چرك و خون زيادى از آن مىريخت عذاب و درد آن مرا از اشتغال به كار باز داشته بود ، پس روزى از « هرقل » به حله رفته و خدمت جناب سيد بن طاووس رسيدم و از مرض و كسالتم به ايشان شكايت كردم ، آن سيد بزرگوار تمام اطبّا و جراحان حلِّه را جمع كرد و شوراى پزشكى تشكيل داد آنها همه گفتند : اين غده در جائى بيرون آمده كه اگر عمل شود اسماعيل به احتمال قوى هلاك مىشود و لذا ما جرأت نمىكنيم او را عمل كنيم .

[1] - نامه دانشوران ناصري ، ج 1 ، ص 8 - 167 .

29