برنامه منظم زندگى مىكنند ، هر چه پيش آمد و زندگى به هر جا پايان يافت ، يافته است متأسفانه اين دسته اكثريت قطعى جامعه را تشكيل مىدهند .
دستهء ديگر آنها كه در زندگى هدف دارند و در پى آن ، از روى برنامه و با مطالعه دقيق تا پايان عمر پيش مىروند و آنى از آن هدف ، غفلت نمىورزند و از راه مستقيم و چهارچوب برنامه خود منحرف نمىشوند .
مرحوم رضى الدين سيد ابن طاووس نمونه آشكارى از اين گروه بود او در زندگى « اسوه تقوى » ، نمونهء فضيلت و « كوه وقار » بود و اخلاق و رفتار و شيوه زندگيش هر انسان بيدار را به شيوه زندگى و اخلاق كريمه اولياى الهى متوجه مىساخت شخصيت اين مرد بزرگ چنان وسيع و گسترده است كه انسان در ترسيم بزرگواريهايش ، خود را عاجز و ناتوان مىبيند از كثرت ورع و تقوى ، از فتوى در احكام و قبول قضاوت اكيداً امتناع مىورزيد .
سيد نعمت الله جزائرى نوشته است كه سيد رضى الدين على بن طاووس گفته كه خليفه خواست مرا قاضى كند ، پس من به ايشان گفتم كه دعوائى واقع شد ميان عقل من و هواى من و از من محاكمه خواستند ، چون در نزد من حاضر شدند عقل من گفت كه مىخواهم تو را به راه بهشت و لذتهاى آن ببرم و هواى من گفت كه آخرت نسيه است و من مىخواهم كه تو را به لذائذ دنيا برسانم ، حكم عادلانه را از من خواستند ، پس روزى به نفع عقل حكم كردم و روزى به نفع هواى نفس ، آنان پيوسته سر نزاع دارند و من مدت پنجاه سال است كه منازعه ايشان را تمام نكرده‌ام پس كسى كه نتوانسته يك قضيه را تمام كند پس چگونه مىتواند منازعات ديگران را حل و فصل نمايد پس شما كسى را براى قضا اختيار كنيد كه عقل و نفس او متفق باشند و از مهمات خود فارغ باشد . [1] علامه حلِّى مىگويد : رضى الدين على مستجاب الدعوة بود و كرامات بسيار از آن سيد بزرگوار به ظهور پيوست ، من بعضى از اين كرامات را از والد خويش و پاره‌اى

[1] - بنا بنقل ، مرحوم تنكابني ، قصص العلماء ، ص 418 .

27