( 1 ) عرض كرد : الان مىبينم خداى عز و جل مرا به سبب تو به مقامى رسانيده است كه اگر بخواهم مىتوانم آسمان را با دست خود لمس كنم .
پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم به على ( عليه السلام ) فرمود : بت را بردار . او بت را برداشت و به پيامبر داد و آن حضرت آن را بر زمين زد و شكست [1] .
اين روايت را حاكم نيز در مستدرك آورده و در آن آمده كه وقتى من به بام كعبه شدم رسول خدا عقب رفت و فرمود : بت بزرگشان را بينداز من ديدم با ميخ به زمين كوبيده شده فرمود آن قدر بكش تا كنده شود ، بعد فرمود : آيه : * ( جاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً ) * [2] .
( بگو حق فرا رسيد و باطل مضمحل و نابود شد و ( اصولا ) باطل نابودشدنى است ! .
بالاخره على ( عليه السلام ) مىگويد من آن قدر آن را كشيدم تا از جايش كنده شد و به پائين انداختم و سپس خود را از بام پائين انداختم با رسول خدا به عجله از مسجد بيرون شديم چون ترسيديم كسى ما را ببيند [3] .
اين روايت را احمد بن حنبل در مسند خود [4] و نسائى در خصائص [5] و متقى در كنز العمال [6] و محب طبرى در « رياض النضرة » [7] و ديگران روايت كرده‌اند و اين روايت در بارهء شكستن يكى از بتها قبل از هجرت بود ولى روايت قبل و روايتى كه در ذيل ذكر مىشود در فتح مكه است .

[1] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 202 .
[2] سوره اسراء ، آيه 81 .
[3] حاكم ، مستدرك الصحيحين ، ج 2 ، ص 366 .
[4] احمد بن حنبل ، مسند ، ج 1 ، ص 84 - 151 .
[5] نسائى ، خصايص ، ص 31 .
[6] متقى ، كنز العمال ، ج 6 ، ص 407 .
[7] محب طبرى ، رياض النضرة ، ج 2 ، ص 200 .

224