( 1 ) مرحوم مؤلف در ذيل همين روايت مىگويد : پس براى شيعه در تمسك خود به على بن ابى طالب ( عليه السلام ) چه گناهى است ؟ در حالى كه او را تمام مسلمانان با رواياتى كه در كتابهايشان در رابطه با ولايت على و محبت و متابعت و پيروى وى نقل كرده‌اند ، تصديق نموده‌اند .
حاكم در « مستدرك الصحيحين » به سند خود از « زيد بن ارقم » روايت كرده كه گفت : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : هر كه مىخواهد زندگيش و مرگش چون زندگى من باشد و در آن بهشتى كه خدا به من وعده داده با من باشد ، على بن ابى طالب را دوست بدارد ، چون او شما را هرگز از هدايت بيرون و به ضلالت داخل نمىكند ، حاكم اين حديث را صحيح دانسته [1] و ابو نعيم در « حلية الأولياء » [2] به دو طريق و متقى در « كنز العمال » [3] و هيثمى در « مجمع الزوائد » [4] آن را روايت كرده‌اند .
باز حاكم به سند خود از « عمار بن ياسر » روايت كرده كه گفت : از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم شنيدم كه به على ( عليه السلام ) مىفرمود : يا على خوشا به حال كسى كه تو را دوست بدارد و در بارهء تو راست بگويد و واى به حال آن كسى كه تو را دشمن بدارد و در بارهء تو دروغ بگويد :
« يا على طوبى لمن احبّك و صدق فيك و ويل لمن ابغضك و كذب فيك » [5] . اين روايت را خطيب بغدادى هم در تاريخ بغداد به دو طريق [6] و محب طبرى در رياض و ذخائرش آورده‌اند [7] .
محبّ طبرى از عايشه روايت مىكند كه گفت : پدرم را ديدم به صورت على

[1] حاكم ، مستدرك الصحيحين ، ج 3 ، ص 128 .
[2] ابو نعيم ، حلية الأولياء ، ج 4 ، ص 349 .
[3] متقى ، كنز العمال ، ج 6 ، ص 155 .
[4] هيثمى ، مجمع الزوائد ، ج 9 ، ص 108 .
[5] حاكم ، مستدرك ، ج 3 ، ص 135 .
[6] خطيب ، تاريخ بغداد ، ج 9 ، ص 72 .
[7] محب طبرى ، رياض النضرة ، ج 2 ، ص 215 - ذخائر العقبى ، ص 92 .

199