شنيدم كه مىفرمود : احدى از صراط نمىگذرد مگر آن كه على ( عليه السلام ) برايش جوازى نوشته باشد [1] اين حديث را « ابن سمان » نيز در كتاب خود « موافقت » آورده است .
شافعى ابن مغازلى از چند طريق كه از لحاظ معنى بهم نزديكند ، از رسول خدا روايت كرده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود :
« اذا كان يوم القيامة و نصب الصّراط على شفير جهنّم لم يجز عليه الَّا من معه كتاب بولاية على بن ابى طالب ( عليه السلام ) » [2] . ( 1 ) وقتى كه روز قيام بشود و راهى از كنار جهنم نصب گردد و از روى آن كسى نمىگذرد مگر اين كه كتاب ولايت على بن ابى طالب را با خود همراه داشته باشد .
خطيب در تاريخ بغداد روايت كرده از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم پرسيدند كه :
« يا رسول الله للنّار جواز » ؟
اى رسول خدا براى عبور از آتش جهنم جواز هست ؟ رسول خدا فرمود :
آرى ، گفت آن چيست ؟ فرمود :
« حبّ على بن ابى طالب ( عليه السلام ) » محبت على بن ابى طالب [3] .
در بعضى از روايات عامه كه از چند طريق با سندهاى مختلف از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم نقل شده ، آمده است كه :
« لم يجز على الصّراط الا من معه جواز من علىّ بن ابى طالب ( عليه السلام ) » [4] . از صراط نمىگذرد مگر كسى كه از على بن ابى طالب جواز ( عبور ) داشته باشد .
باز ابن مغازلى در كتاب « المناقب » از « شريك » روايت كرده كه گفت : چون اعمش مريض شد ، همان مريض كه با آن فوت كرد « ابن شبرمه » و « ابن ابى ليلى » و

[1] محب طبرى ، رياض النضرة ، ج 2 ، ص 177 .
[2] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 242 .
[3] خطيب ، تاريخ بغداد ، ج 3 ، ص 161 .
[4] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 119 - طبرى ، ذخائر العقبى ، ص 71 .

196