از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم روايت كرده كه در آيه : * ( وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ » ) * : ( در موقف حساب نگاهداريدشان كه در كار خود سخت مسئولند ) ، فرمود : مراد ولايت على بن ابى طالب است كه پرسيده شوند . ( 1 ) در مسند احمد بن حنبل از « سدىّ » از « ابو صالح » روايت شده كه گفت :
چون وفات عبد الله بن عباس نزديك شد ، گفت :
« اللَّهمّ انّي اتقرّب اليك بولاية على بن ابى طالب ( عليه السلام » [1] .
اى خداى من به تو به ولايت على بن ابى طالب تقرب مىجويم .
خطيب در تاريخ بغداد به سند خود از « انس بن مالك » روايت كرده كه چون ابو بكر به حالت مرگ افتاد مطالبى بيان داشت - تا آنجا كه گفت : من از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم شنيدم كه مىفرمود :
« انّ على الصّراط لعقبة لا يجوزها احد الَّا بجواز من علىّ بن ابى طالب » . بر صراط بهشت عقبه اى - بس خطرناك - است كه احدى از آن نمىگذرد مگر با داشتن اجازه - جوازى - از على بن ابى طالب ( عليه السلام ) تا آنجا كه گفت : و نيز شنيدم از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم كه به على ( عليه السلام ) مىفرمود :
« انا خاتم الأنبياء و انت يا على خاتم الاولياء » : من خاتم انبيائم و تو يا على خاتم اوليائى [2] .
محب طبرى در كتاب « رياض النضرة » از على ( عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود : رسول خدا فرمود : وقتى در روز قيامت خلايق اولين و آخرين جمع مىشوند و صراط بر روى جهنم نصب مىشود ، احدى نمىتواند از آن عبور كند مگر آنكه برائتى از تو داشته باشد ، يعنى در دنيا داراى ولايت تو بوده باشد [3] .
باز در همان كتاب از « قيس بن حازم » روايت كرده كه گفت : على ( عليه السلام ) در راه به ابو بكر برخورد به روى آن حضرت تبسمى كرد ، و گفت : من از رسول خدا

[1] العمدة ، ص 157 .
[2] خطيب ، تاريخ بغداد ، ج 10 ، ص 357 - 358 .
[3] محب طبرى ، رياض النضرة ، ج 2 ، ص 172 .

195