على بن ابى طالب سفارش مىكنم زيرا كسى جز مؤمن او را دوست نمىدارد و كسى جز منافق او را دشمن نمىدارد .
بدين جهت خود على ( عليه السلام ) سوگند ياد مىكند : « به خدائى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد ، اين پيمان را پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم با من بسته كه جز مؤمن كسى مرا دوست نمىدارد و جز منافق كسى با من دشمنى نمىكند [1] .
شافعى ابن مغازلى در كتاب خود به چند طريق روايت كرده است كه : پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم به على ( عليه السلام ) فرمود :
« لو لا انت يا علىّ ما عرف المؤمنون بعدى » [2] يا على اگر تو نبودى مؤمنان بعد از من شناخته نمىشدند .
احمد بن حنبل در مسند خود از « ابن زبير » نقل كرده است كه گفت : به جابر گفتم : موقعيت على بن ابى طالب در ميان شما چگونه بوده ؟ گفت : بهترين آدميان بود ، منافقان را نمىشناختيم مگر از راه عداوتشان نسبت به على بن ابى طالب [3] . ( 1 ) طبق بعضى از روايات آنها ، ابو سعيد خدرى گفت : « انّما لنا نعرف منافقى الانصار ببغضهم عليا » يعنى ما منافقان را به دشمنيشان با على ( عليه السلام ) مىشناختيم [4] . ( 2 ) در مسند احمد بن حنبل از عمار ياسر روايت شده است كه او از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم شنيد كه به على مىفرمود :
« يا على طوبى لمن احبّك و صدّق فيك و ويل لمن ابغضك و كذّب فيك » [5] . ( خوشا به سعادت كسى كه ترا دوست دارد و آنچه در فضائل توست تصديق نمايد بدا به حال كسى كه ترا دشمن دارد و آنچه در مدح توست دروغ پندارد ) .

[1] ذخائر العقبى ، ص 91 .
[2] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 70 .
[3] ابن بطريق ، العمدة ، ص 111 .
[4] رياض النضرة ، ص 215 .
[5] تاريخ بغداد ، ج 9 ، ص 72 .

182