در اين موقع على ( عليه السلام ) براى سجده به خاك افتاد و گفت : حمد و سپاس خداى را كه با اسلام بر من منت نهاد و قرآن را به من آموخت و مورد محبت بهترين مردم و عزيزترين آفريدگان و گرامى ترين خلق آسمانها و زمين در نظر پروردگار يعنى خاتم و سرور پيامبران و برگزيده خدا در سراسر جهان قرار داد و اين احسانى از جانب خداى بزرگ بر من است [1] . ( 1 ) عبد المحمود بن داود مؤلف كتاب گفت : اتفاق افتاد به على ( عليه السلام ) همان چيزى كه به عيسى اتفاق افتاده بود خوارج او را به شدت دشمن داشتند به حدى كه به او بهتان زدند و نصيريه [2] او را دوست داشتند تا آنجا كه به او نسبت خدائى دادند . ( 2 ) احمد بن حنبل در مسند خود و حميدى در كتاب « الجمع بين الصحيحين » در مسند على بن ابى طالب ( عليه السلام ) در حديث نهم از افراد مسلم و مؤلف كتاب « الجمع بين الصحاح الستة » در باب مناقب امير المؤمنين على ( عليه السلام ) از صحيح ابو داود و صحيح بخارى روايت كرده‌اند كه پيامبر به على فرمود :
« و لا يحبّك الَّا مؤمن و لا يبغضك الَّا منافق » [3] . ( جز مؤمن كسى ترا دوست نمىدارد و جز منافق كسى با تو دشمنى نمىكند ) .
پيامبر دوستى على ( عليه السلام ) را نشانه ايمان و دشمنى او را علامت نفاق معرفى كرده است .
مىفرمايد :
« ايّها النّاس اوصيكم بحبّ اخى و ابن عمّى علىّ بن ابى طالب فانّه لا يحبّه الَّا مؤمن و لا يبغضه الَّا منافق » [4] مردم من شما را به مهر برادرم و پسر عمم

[1] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 237 شماره 287 - خطيب خوارزمى ، المناقب ، باب 14 ص 96 - گنجى شافعى ، كفاية الطالب ، باب 62 - ص 264 - ابن ابى الحديد ، شرح نهج البلاغة ، ج 5 ، ص 173 - 172 - بدر المنير كحلانى يمنى ، روضة النديه ، ص 57 .
[2] نصيرية ، از جمله شيعيان غالىاند .
[3] مسند احمد بن حنبل ، ج 6 ، ص 292 - صحيح مسلم ، ج 1 ، ص 86 .
[4] ذخائر العقبى ، ص 91 - خصائص نسائى ، ص 27 .

181