حفظ مىكردند تا اين كه خداوند يارى و نصرت بر آنان داده و سكينه و طمأنينه خود را بر قلوب آنان نازل فرمود ، پس مراد از مؤمنان در اين آيه در درجه اول على و پس از آن ساير بنى هاشم است كه تا آخرين وقت كوچكترين خلل و ضعفى در ارادهء آهنين آنها راه نيافت .
اكنون بگو كدام يك افضل است : آيا آن كس كه در آن وقت در نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم بود يا آن كس كه فرار كرد و خداوند او را سزاوار نزول اين آيه ندانست ؟
اسحاق : آن كس كه آيه : * ( أَنْزَلَ الله سَكِينَتَه ) * در باره او نازل شد ، برتر است .
مأمون : اسحاق ، كدام يك برتر است آن كس كه با پيغمبر در نماز بود يا آن كس كه به جاى او در بستر او خوابيد و جان خود را براى حفظ او نثار كرد تا آنكه پيامبر خدا بتواند انديشه خود را كه هجرت از مكه به مدينه بود انجام دهد ؟ همانا خداوند به پيغمبر دستور داد كه به على فرمان دهد در جاى او بخوابد و او را از گزند دشمنان به جان خود حفظ كند ، رسول خدا اين دستور را اجرا كرد على از شنيدن آن گريست .
پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : على ، آيا گريه ات براى ترس از مرگ است ؟
على ( عليه السلام ) عرض كرد : نه سوگند به آن كس كه ترا به راستى بر انگيخته است اى پيغمبر خدا ، ولى گريه‌ام از جهت بيم بر جان توست ، آيا تو سالم مىمانى ؟
پيغمبر فرمود : بلى .
على ( عليه السلام ) : اكنون از جان و دل مىپذيرم و با خوشى و گوارايى جانم را در راه تو فدا مىكنم آنگاه در بستر خوابيد و رو پوش پيغمبر را به روى خود كشيد مشركان قريش رسيدند و بستر را فرا گرفتند و هيچ ترديد نداشتند كه پيغمبر در ميان بستر است دشمنان بر آن اتفاق كردند كه از هر قبيله از قريش يك ضربتى با شمشير به پيغمبر وارد سازد تا اين كه بنى هاشم نتوانند يك قبيله را به قصاص خون پيغمبر قصاص كنند على سخنان دشمنان را در بارهء كشتن خودش مىشنيد و هرگز به

105