فضائل على ( ع ) از زبان مأمون عباسى ( 1 ) از براى مأمون در باره فضائل على ( عليه السلام ) اشعار زيادى است از جمله اشعارى كه « صولى » در كتاب « الاوراق » ذكر كرده ، اين ابيات است :
< شعر > ألام على شكر الوصى ابا الحسن و ذلك عندى من عجائب ذا الزمن < / شعر > به خاطر مدح و ثناى وصى پيامبر على ( عليه السلام ) ملامت و سرزنش مىشوم و اين نزد من از عجائب اين زمان است .
< شعر > خليفة خير الناس و الاوّل الذى اعان رسول الله في السرّ و العلن < / شعر > آن كسى كه خليفه بهترين مردمان بود و اول كسى بود كه به رسول خدا در نهان و آشكار كمك كرد .
< شعر > و لولاه ما عدت لهاشم إمرة و كانت على الايام تقضى و تمتهن < / شعر > اگر على نبود براى آل هاشم حكومت آماده نمىشد و تا پايان روزگار همچنان خار و سرافكنده بودند .
< شعر > فولى بنى العباس ما اختص غيرهم و من منه اولى بالكرامة و المنن < / شعر > والى شدند اولاد عباس آنچه را كه مخصوص غير شده بود پس ، از على ( عليه السلام ) به احترام و اكرم سزاوار كيست ؟
< شعر > فاوضح عبد الله بالبصرة ، الهدى و فاض عبيد الله جودا على اليمن < / شعر > پس عبد الله در بصره راه هدايت را آشكار كرد و عبيد الله جود خود را بر اهل يمن نشان داد .
< شعر > و قسّم اعمال الخلافة بينهم فلا زلت مربوطا بذا الشكر مرتهن [1] < / شعر > على ( عليه السلام ) كارهاى خلافت را ميان فرزندان عباس تقسيم كرد ، پس پيوسته به جهت اين شكرگزارى بر وى لازم است .
مأمون در مدح امير مؤمنان على ( عليه السلام ) و اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم سخن بسيار

[1] تذكرة الخواص ص 357 .

87