دوازده بودند و ابدا در بارهء عترت هم رعايت توصيه خداوند متعال را ننمودند كه فرمود : « * ( قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * و حديث كساء .
پس لا بد بايد اين همه اخبار و احاديث وارده از رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم بر امامان دوازده گانه از عترت و اهل بيت طهارت حمل شود و جز آنها مصداق خارجى ندارد . « لانّهم كانوا اعلم اهل زمانهم و اجلَّهم و اورعهم و اتقاهم و اعلاهم نسبا و افضلهم حسبا و اكرمهم عند الله و كان علومهم من آبائهم متّصلا بجدّهم و بالوراثة و اللَّدنيّة كذا عرفهم اهل العلم و التحقيق و التّوفيق » يعنى : براى آنكه آنها داناترين و بزرگوارترين و با تقواترين اهل زمانشان بودند و بالاتر از آنها از حيث نسب و افضل آنها از حيث حسب و گرامىترين آنها نزد پروردگارند و علوم آنها ارثى و موهبتى از طريق پدرانشان متصل به جدشان بوده و اهل علم و تحقيق و توفيق آنها را اين چنين معرفى كرده‌اند [1] .
آرى استدلال شيعه هم با اين احاديث بر صحت مذهب خود چنين است كه دوازده وصى و خليفه و امام كه همه از قريش و يا بنى هاشم باشند جز با ائمه شيعه تطبيق نمىكند ، چون نه خلفاى راشدين دوازده نفر بودند نه بنى اميه و نه بنى عباس ، صرف نظر از اين كه اغلب نام بردگان تقواى لازم آن مقام را نداشتند .
اسامى ائمه اثنى عشر ( 1 ) مرحوم سيد ابن طاوس مىگويد : كتابى از ابو عبد الله محمد بن عبد الله بن عياش ديدم كه اسم آن كتاب « مقتضب الأثر في إمامة الاثني عشر » بود و در حدود چهل ورق داشت و در آن كتاب از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم رواياتى ذكر كرده شده كه در آنها به امامت ائمه دوازده گانه و اسامى آنها تصريح گرديده است . ( 2 ) از جمله : صدر الائمه اخطب خطباى خوارزم موفق بن احمد مكى در كتابش به سند خود از ابى سليمان پيشكار رسول خدا روايت كرده كه گفت : از رسول خدا

[1] قندوزى ، ينابيع المودة ، ص 446 .

338