شنيدم كه مىفرمود : آن شبى كه مرا به معراج بردند خداوند جليل به من فرمود : * ( آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْه مِنْ رَبِّه ) * : ( رسول به آنچه خدا بر او نازل كرد ، ايمان آورده . . ) .
گفتم : ( و المؤمنون ) يعنى مؤمنين نيز ايمان آوردند .
فرمود : راست گفتى اى محمد در ميان امت چه كسى را جاى خود گذاشتى ؟
عرض كردم : على بن ابى طالب را .
فرمود : اى محمد نظر كردم به سوى اهل زمين و از ميان آنها تو را انتخاب كردم و از براى تو نامى از نامهاى خودم جدا كردم كه هر كجا من ياد شوم تو هم با من ياد شوى من محمودم تو محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم .
بعد بار دوم نظر كردم و از ميان اهل زمين على ( عليه السلام ) را برگزيدم و براى او نيز نامى از نامهاى خودم مشتق كردم من « اعلى » هستم او على است اى محمد تو و على و فاطمه و حسن و حسين و امامان ديگر از ذريه حسين ( عليه السلام ) را از نور خودم خلق كردم و ولايت شما را بر اهل آسمانها و زمين عرضه نمودم هر كس پذيرفت پيش من از مؤمنان است و هر كس انكار كرد از كافران مىباشد .
« يا محمّد لو انّ عبدا من عبادى عبدنى حتّى ينقطع او يصير كالشن البابى ثمّ اتانى جاحدا لولايتكم ما غفرت له حتّى يقرّ بولايتكم » : اى محمد هر گاه بنده اى از بندگانم آنقدر مرا عبادت كند كه اعضايش از هم بگسلد يا اين كه مثل مشك كهنه گردد بعد به سوى من آيد در حالى كه منكر ولايت شماست هرگز او را نمىآمرزم مگر اين كه به ولايت شما اقرار كند .
اى محمد آيا دوست دارى ايشان ( عترت خود ) را ببينى ؟
گفتم : بلى ، پروردگارا ! فرمود : طرف راست عرش را نگاه كن پس نظر كردم ناگهان ديدم : « على ، فاطمه ، حسن ، و حسين ، على بن الحسين ، محمد بن على ، جعفر بن محمد ، موسى بن جعفر ، على بن موسى ، محمد بن على ، على بن محمد ، حسن بن على و

339