پاداش دوستان على و كيفر دشمنانش ( 1 ) از روايات عجيبى كه راويان مذاهب اربعه در بارهء حبّ على ( عليه السلام ) به آن رسيده‌اند ، روايتى است كه آن را حافظ ، احمد بن مردويه ( كه پيش آنها مورد وثوق است ) به سندى كه به ملا صالح بن ميثم منتهى مىشود ، نقل كرده كه گفت : از ابن عباس شنيدم كه مىگويد : شنيدم از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم كه مىفرمود :
« من لقى الله تعالى و هو جاحد ولاية علىّ بن ابى طالب ( عليه السلام ) لقى الله و هو عليه غضبان لا يقتل الله منه شيئا من اعماله . . . » هر كه خدا را ملاقات كند در حالى كه او منكر ولايت على بن ابى طالب باشد خدا را ملاقات مىكند در حالى كه خداوند از او غضبناك مىباشد و هيچ عملى را از او قبول نمىكند و هفتاد ملك را مأمور مىكند به صورت او تف بياندازند و خداوند او را با روى سياه و چشم كبود محشور مىنمايد راوى مىگويد :
گفتم : اى پسر عباس ، آيا محبت على بن ابى طالب در آخرت فائده اى دارد ؟
گفت : اصحاب رسول خدا در باره محبت على ( عليه السلام ) اختلاف كردند تا اين كه از رسول خدا پرسيديم ، پيامبر فرمود : مرا واگذاريد تا از وحى بپرسم ، جبرئيل نازل شد ، پيامبر جريان را از او پرسيد ، جبرئيل گفت : بايد اين را از پروردگارم بپرسم جبرئيل برگشت به آسمان ، و بعد به زمين فرود آمد و گفت : اى محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم خداوند به تو سلام مىرساند و مىفرمايد :
« احبّ عليا فمن احبّه فقد احبّنى و من ابغضه فقد ابغضنى يا محمّد حيث تكن يكن علىّ و حيث يكن علىّ يكن محبّوه و ان اجترحوا » [1] . ( على ( عليه السلام ) را دوست دارم پس هر كس على را دوست بدارد در حقيقت مرا دوست داشته است و هر كس على ( عليه السلام ) را دشمن بدارد ، مرا دشمن داشته است اى محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم تو هر جا باشى ، على هم با توست و هر جا على باشد ، دوستانش هم با او خواهند بود ، هر چند آلوده به گناه باشند ) .

[1] بحار الأنوار . به نقل از طرائف ، ج 39 ، ص 4 - 293 .

198