متعددى در ذيل آيات فوق در همين معنى آمده است [1] .
البته ثبت اين فضيلت بزرگ براى على ( عليه السلام ) در غالب كتب تفسير و حديث آمده و چنان مشهور و معروف است كه نيازى به شرح بيشتر نيست .
يك سند زنده براى عظمت اصحاب كسا ( 1 ) زمخشرى ( 538 م ) در كشاف در تفسير سوره آل عمران در ذيل آيهء مباهله آورده است : وقتى رسول خدا آيه مباهله را براى نمايندگان مسيحيان نجران خواند و ايشان را به مباهله دعوت كرد ، گفتند : باشد تا در كار خود بينديشيم و فردا برگرديم بعد از آنكه با خود خلوت كردند ، از بزرگ و صاحب نظر خود « عاقب » پرسيدند : چه صلاح مىدانى ؟ گفت : اى گروه نصارى شما خوب دانستيد كه محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم پيغمبر است و خدا او را فرستاده و اگر با او مباهله كنيد ، به طور قطع همه ما هلاك خواهيم شد ، به خدا سوگند هيچ قومى با هيچ پيغمبرى مباهله نكرد ، مگر اين كه تا آخرين نفرشان هلاك شدند و اگر از من مىشنويد به او ايمان بياوريد و اگر زيربار نمىرويد و مصمم هستيد و تا مباهله نكنيد دست بر نداريد ، لا اقل اين نصيحت را از من بپذيريد و نزد او رفته با او خداحافظى كنيد و به شهر خود برگرديد .
مسيحيان نجران نزد پيامبر برگشتند ، ديدند حسين ( عليه السلام ) را بغل گرفته و دست حسن ( عليه السلام ) را هم در دست دارد ، فاطمه ( سلام الله عليها ) پشت سر او ، على ( عليه السلام ) پشت سر فاطمه مىآيند و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم به ايشان مىگويد : هر گاه من دعا كردم شما آمين بگوئيد .
اسقف نجران همين كه اين وضع را ديد گفت : اى نصاراى نجران من چهره ها و رخساره هائى مىبينم كه اگر از خدا بخواهند كوهى را از جاى بركند ، بر مىكند ، پس زنهار مباهله مكنيد كه هلاك مىشويد و تا روز قيامت يك نفر نصارى بر روى زمين باقى نمىماند بناچار مسيحيان گفتند : اى ابو القاسم رأى ما بر اين قرار گرفت

[1] در المنثور ، ج 6 ، ص 158 .

134