خدايا من به سبب مقدم داشتن على ( عليه السلام ) بر همه مردم پس از پيغمبر به فرمان خود پيغمبر به تو تقرب مىجويم و اين دين من است [1] .
انكار خلافت على ( ع ) برابر با انكار نبوت پيامبران است ( 1 ) در كتاب « شواهد التنزيل » به سند خود از « عبد الله بن عباس » در تأويل آيه شريفهء : * ( وَاتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ الله شَدِيدُ الْعِقابِ ) * [2] .
( از فتنه اى بپرهيزيد كه تنها به ستمكاران شما نمىرسد بكه همه را خواهد گرفت چرا كه ديگران سكوت كرده‌اند و بدانيد خداوند كيفر شديد دارد ) .
گفت : چون آيه نازل شد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود :
« من ظلم عليا مقعدى هذا بعد وفاتى فكانّما جحد نبوّتى و نبوّة الأنبياء قبلى » [3] : ( هر كس به على ظلم كند در نشستن وى به جاى من پس از وفاتم ، گويا نبوت مرا و پيامبران گذشته را انكار كرده است ) . ( 2 ) در كتاب ابو عبد الله محمد بن على سراج است در تأويل آيه به سند خود به عبد الله بن مسعود او گفت : پيامبر به من فرمود اى پسر مسعود بر من

[1] پايان قسمتى كه از عيون اخبار الرضا نقل گرديد . از اين مناظره و مناظرات و اشعار و سخنان ديگر مأمون چنين بر مىآيد كه وى معتقد به عقائد شيعه بوده و از عقائد شيعه با تمام وجود دفاع مىكرده است ولى شيعه بودن وى منافات ندارد كه طبق نقل مورّخان و محدثان شيعه به خاطر رياست ، امام زمان خود ، حضرت على بن موسى الرضا ( عليه السلام ) را مسموم كند زيرا طبق منطق پدرش « الملك عقيم » ملك و رياست پدر و مادر نمىشناسد چنان كه به خاطر رياست برادرش امين را نيز به قتل رساند و اين خطر رياست است و نظائر آن در تاريخ فراوان مىباشد .
[2] سوره انفال ، آيه 25
[3] شواهد التنزيل ص 200 - الذخائر ، ص 71 .

124