جز گسترش فروغ وحى وتابش نور قرآن بر ايده ها وآمالى كه در زندگى او جامهء عمل مى پوشد ، وروشنگرى موضع حوادث تاريخ از نظر وحى واسلام نسيت .
اين ويژگى را در ارتباط پيچيدهء گفتار امام با حوادث ربع اول نخستين قرن تاريخ اسلام بايد جستجو كرد آنگاه كه امت همزمان با ازدست دادن پيامبر بجاى اينكه تصوير زندهء خواستهء وحى باشد ، منعكس كنندهء زشت ترين اميال پست بشرى وتصادم منحط ترين خواسته هاى شيطانى مى گردد ، كلام امام چون مشعلى فروزان فرا راه آغاز وانجام مسير اين خواسته ها وتصادمها تا اعماق تاريخ را روشن مى كند وبراى همهء نسلها هدف ومسير صحيح را از مقاصد شوم وراههاى پليدى متمايز مى سازد ، در حقيق با اين شاهكار باعجاز وحى تجلى ديگرى مى بخشد .
اسلوب دلنشين وحماسه آفرين كلام امير المؤلمين ( ع ) وسبك شيوا وشورانگيز بيان آن حضرت ( ع ) حاوى امتياز بزرگ ديگرى است كه همراه جاذبهء معنوى آن دلهاى دوست ودشمن را شيفته ومسحور خود كرده وآنرا جاويد ودر مقامى برتر پس از كلام خالق قرار داده است .
* امتياز به ضبط كلام امام عليه السلام از همان روز نخست شيفتگان حقيقت به شيندن وضبط وثبت سخنان امام همت گماردند وموج كلام امام از مرزهاى مذاهب گذشت وسينه بسينه عيرغم كينه ها ودشوارى وكندى نشر گشت وپستيها وبلنديهاى خاكى وفرازونشيب هاى تاريخ را در نور ديد وچون خورشيد تابناك در آسمان سخن درخشيد و جاودانه ماند .
مسعودى مى گويد : " مقدارى كه مردم توانستند از كلام امير المؤمنين ( ع ) در مورد خطبه هاى آن حضرت كه در مناسبتهاى مختلف ايراد فرموده حفظ نمايند

24