من خداوند عزيز و حكيم هستم . بدرستى كه من خداوند غفور و رحيم مىباشم . بدرستى كه من خداوند رحمان و رحيم هستم و من مالك روز جزا مىباشم . من خداوندى هستم كه هميشه بوده‌ام و هميشه خواهم بود . من آفريننده خير و شر مىباشم . من آفريننده بهشت و جهنم هستم . من خداوندى هستم كه همه موجودات از من بوجود آمده‌اند و دوباره هم به سوى من بر مىگردند . من خداوند يگانه بىنياز و بىتكيه گاه مىباشم . من خداوندى هستم كه آشكار و نهان را مىدانم . من خداوند مالك پاك ، سلام ، مؤمن و توانا و عزيز و جبار و متكبر مىباشم . من خداوندى هستم كه همهء مردم را آفريده‌ام و نامهاى نيكوى زياد دارم و من خداوند بزرگم .
بعد هم حضرت فرمود : خداوند است كه عظمت مختص ذات او است و كبريايى رداى او مىباشد . پس هر كس در اينها به خداوند به منازعه برخيزد ، خداوند او را به آتش جهنم داخل مىكند .
بعد هم حضرت فرمود : هر مؤمنى خداوند را با آن نامها بخواند در حالى كه قلبش متمايل به سوى خداوند است ، همه حاجتهاى او بر آورده مىشود و اگر شقى هم باشد اميدوارم كه بوسيله خواندن اين نامها سعيد بشود . اين حديث سه گانه بالا را ابن بابويه در كتاب ثواب الاعمال نقل كرده و آن كلمه خالق خير و شر بودن بايستى تاويل شود كه در باب حضرت موسى عليه السلام گفته شد .
45 - و عن عدّة من أصحابنا عن سهل بن زياد عن يعقوب بن يزيد عن إسماعيل بن قتيبة عن يوسف بن عمر عن إسماعيل بن محمّد عن أبي عبد الله عليه السلام قال : إنّ الله يقول : إنّي لست كلّ كلام الحكمة أتقبّل ، إنّما أتقبّل هواه و همّه ، فإن كان هواه و همّه في رضاي جعلت همّه تسبيحا و تقديسا .
و از عده اى از اصحاب حديث از سهل بن زياد از يعقوب بن يزيد از

653