هذا لفظه : أقول ناهيك بهذا الكلام الجليل الساطع نوره من مطالع النبوّة على افق الإمامة من الجانب القدسيّ حاثّا على التوكَّل على الله تعالى و تفويض الأمر إليه و الاعتماد في جميع المهمّات عليه ، فما عليه مزيد من جوامع الكلام في هذا المقام ، انتهى .
و از محمد بن يحيى از بعضى اصحاب ما از عباد بن يعقوب رواجنى از سعيد بن عبد الرحمن ، نقل كرده كه گفت : من با موسى بن عبد الله در ينبع بوديم .
پول من تمام شد . يكى از فرزندان حسين به من گفت : مىخواهى از كه پول بگيرى ؟ گفتم . از موسى بن عبد الله . آن شخص به من گفت : در اين صورت حاجت تو روا نخواهد شد . گفتم : چرا ؟ از كجا ميدانى ؟ گفت : من در بعضى از كتابهاى پدرانم خواندم كه خداوند فرموده : بعد حديثى را مانند حديث قبلى ذكر نمود . و من هم گفتم : بعد از اين حديث من ديگر از موسى بن عبد الله چيزى نمىخواهم .
ابن فهد اين حديث را در كتاب عدة الداعى از حضرت صادق عليه السلام از پدرانش عليهم السلام از حضرت رسول صلى الله عليه و آله نقل كرده است .
و شهيد ثاني اين حديث را در كتاب الآداب از كلينى نقل كرده و بعد از بيان حديث ، گفته : اين سخن بزرگى كه نور آن از مشرق نبوت طلوع كرده و به افق امامت از جانب خداوند قدسى نازل شده ، براى اين است كه مردم را بر توكل به خداوند ترغيب كند و همه امور را به او تفويض نمايند و در همه مهمات به او اعتماد بكنند . اين جملات به قدرى جامع هستند كه نيازى ندارند چيزى براى توضيح به آن اضافه شود .
37 - و عن عدّة من أصحابنا عن أحمد بن محمّد عن عليّ بن حديد عن سماعة بن مهران عن أبي عبد الله عليه السلام قال : إنّ أوّل ما خلق الله العقل فقال له : أدبر ، فأدبر ، ثمّ قال له : أقبل ، فأقبل ، فقال الله : خلقتك خلقا عظيما و كرّمتك على جميع خلقي . . . الحديث .

647