اما دخترت فاطمه را به خاطر آن صبر و تحمل در قبال مصيبتها ، در روز قيامت در كنار عرشم مىنشانم و به وى گفته مىشود : اكنون خداوند تو را در ميان مردم حكم قرار داده . پس در باره هر كسى كه به تو ظلم و ستم كرده و به فرزندانت ظالم كرده حكم كن ، من حكم تو را در باره آنها اجازه مىدهم تا او را به طرف جهنم ببرند . پس آن ستمكار مىگويد : واى بر من ، چرا در امر مخالفت با جنب خدا افراط كردم و وعده‌هاى خداوند را به مسخره گرفتم و آرزو مىكند كه دوباره به دنيا برگردد تا جبران خطاهايش را بكند . ظالم از روى حسرت و ندامت پس دست خود را با دندان مىگيرد و مىگويد : اى كاش من در دنيا با رسول خدا راه درستى و اطاعت در پيش مىگرفتم . واى بر من ، اى كاش فلان شخص را دوست خود نمىدانستم .
وقتى كه ستمكار در قيامت به سوى ما مىآيد ، آن وقت با منتهاى حسرت و ندامت مىگويد : اى كاش ، ميان من و آن شخص كه براى خود انتخاب مىكردم ، فاصله اى به اندازهء ميان مغرب و مشرق ( يعنى هرگز نمىتوانستيم يك ديگر را ببينيم ) بود و او همنشين بسيار بدى بوده است . ولى امروز ديگر اين حرفها براى شما نفعى ندارد . زيرا خودتان به خودتان ستم كرديد و همه شما در عذاب شريك هستيد . آن ظالم مىگويد : خداوندا ، تو در ميان بندگانت در موارد اختلاف حكم مىكنى يا حكمكننده كس ديگر است ؟ پس به آن دو نفر از جانب خداوند خطاب مىشود : آگاه باشيد خداوند بر ظالمان لعنت كرده و آنها كسانى هستند كه مردم را از رفتن راه راست مانع شدند و آن راه را كج كردند ، آنها در آخرت كافر هستند ( يعنى آنها به آخرت ايمان نداشته‌اند ) .
نخستين كسى كه در باره او حكم مىشود ( محسن ) فرزند على و قاتل اوست ، بعد هم قنفذ مىباشد . آن قاتل را با رفيقش جلو مىآورند و ملائكه عذاب ، هر دو را با تازيانه مىزنند . آن تازيانه طورى حرارتشان شديد است كه اگر با يكى از آنها به دريا بزنند از حرارت آن ، درياها به غليان مىآيند و اگر

572