لا ييبس ورقها و لا يتغيّر طعمها ، فمن عرفهم و عرف حقّهم جعلت له عند الجهل حلما و عند الظلمة نورا ، اجيبه قبل أن يدعوني و اعطيه قبل أن يسألني . . . الحديث .
من ( مؤلف ) در باب حضرت موسى عليه السلام ، حديث حفص بن غياث از امام صادق عليه السلام را نقل كرده‌ام كه حضرت فرموده : در آن هنگام كه خداوند با موسى عليه السلام سخن گفت ، فرمود : اى موسى ، من نماز كسى را قبول نمىكنم مگر اين كه خالصانه در مقابل عظمت من خاضع باشد و شب و روز دلش از خوف من بلرزد و روزهايش را با ذكر من به شب آورد و اصرار در گناه نكند و حق اوليا و دوستان مرا رعايت نمايد . موسى عليه السلام عرض مىكند : خداوندا ، منظورت از دوستان و اوليايت ، ابراهيم و اسحق و يعقوب مىباشد ؟ خداوند مىفرمايد : اى موسى ، اينها دوستان و اولياى من هستند ولى من منظورم از اين دوستان كه نام بردم ، كسانى هستند كه من به خاطر آنها آدم و حوا را خلق كردم و همچنين بهشت و جهنم را آفريدم .
دوباره موسى عليه السلام عرض كرد : خداوندا ، آن كيست ؟ خداوند فرمود : آن شخص محمد احمد است كه نامش را از نام خودم مشتق كرده‌ام چون من محمود هستم . موسى عرض كرد : خداوندا ، مرا از امت او قرار ده . خداوند فرمود : اى موسى ، تو وقتى كه او را شناختى و به مقام و منزلت او و خانواده اش معترف شدى و فهميدى كه مثل او و اهل بيتش در ميان مخلوقاتم مانند فردوس در ميان بهشت مىباشد كه هرگز برگهاى درختانش خشك نمىشوند و طعم ميوه‌هاى آن تغيير نمىيابد ، از امت او هستى . پس هر كس آنها را بشناسد و به حقوق آنها معترف باشد ، من براى آن شخص هنگام جاهل بودن حلمى مىدهم و هنگام ظلمت و تاريكى قلب او را روشن مىكنم و پيش از آنكه از من چيزى بخواهد دعايش را اجابت مىكنم و قبل از اين كه مرا بخواند من پاسخ او را مىدهم . . . تا آخر حديث .

563