در عبادت من سعى مىكند و به كم قانع است ، ديشب ترحم نكردى . همان كسى كه در اول افطار به دم در خانه تو آمد و در را زد و چندين مرتبه تكرار نمود كه به يك گداى غريب و مسافر و قانع طعام بدهيد ، شما چيزى به وى نداديد و او هم برگشت و به من شكايت كرد و در عين حال آن شب را گرسنه خوابيد در حالى كه به من حمد مىكرد . در صورتى كه شما و فرزندانتان سير بوديد و غذاى اضافى هم داشتيد .
اى يعقوب ، آيا نمىدانى كه عقوبت و بلاهاى من به دوستدارانم زودتر نازل مىشود تا به دشمنانم . زيرا دليل اين امر اين است كه من به دوستانم حسن نظر دارم ، ولى از دشمنانم متنفرم و انتظارى از آنان ندارم . به عزت و مجدم قسم ، بلاى خود را بر تو نازل خواهم كرد و خودت و عزيزترين فرزندت را در معرض مصيبتها قرار خواهم داد . پس براى عذاب من آماده باشيد به قضاى من راضى شويد و براى مصيبتها صبر و بردبارى كنيد .
مؤلف مىگويد : عملى كه از يعقوب در اين باره سر زده ، ترك اولى است ( يعنى اطعام چنين سايلى ) . و همچنين است همهء آن گناهانى كه از ائمه صادر مىشود . پس واجب است كه ما اين كلمه ( غضب ) خداوند را حمل بر اين معنا كنيم كه خداوند يعقوب را از ثواب چنين عمل مستحب كه ترك كرده ممنوع سازد . اگر يعقوب اين عمل را انجام مىداد ، خداوند آن بلا را از يعقوب بر مىگرداند . پس واجب است عقوبت را به بلايى تفسير كنيم كه نتيجه گناه نيست .
2 - محمّد بن يعقوب عن عدّة من أصحابنا عن سهل بن زياد عن عليّ بن أسباط عن عمّه يعقوب بن سالم عن إسحاق بن عمّار عن الكاهليّ قال : سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول : إنّ يعقوب عليه السلام لمّا ذهب منه بنيامين نادى : يا ربّ ، أما ترحمني ؟
أذهبت عيني و أذهبت ابني ، فأوحى الله تعالى إليه : لو أمتّهما لأحييتهما لك حتّى

55