پيروى مىكنند و در دين بدعت نمىگذارند ) . آنها خازنان علم من بعد از تو هستند و من آنها را به حق انتخاب كرده‌ام و آنها را از هر رجس و ناپاكى خالى نمودم و من از آنها راضى هستم . هر كس آنها را دوست بدارد نجات مىيابد و هر كس پيرو آنها بشود و تسليم فضل و برترى آنان باشد ، هدايت شده است .
سپس رسول خدا نام همهء اين امامان را برايم گفت . حتى نام پدران و دوستداران و كسانى كه تسليم فضيلت آنها مىشوند برايم توضيح داد .
محمد بن حسن صفار ، اين حديث را در بصائر الدرجات از محمد بن حسين با همان بقيه سند قبلى ذكر كرده و مضمون حديث هم مطابق با مضمون بالاست . منتها در اين حديث اين جمله آمده است كه : ( ترك نمودن ولايت على و دوست داشتن دشمنان او و انكار فضل وى . . . ) و مؤلف مىگويد : اين جمله بهتر است .
10 - و عن أحمد بن إدريس عن الحسين بن عبيد الله [1] عن محمّد بن عيسى و محمّد بن عبد الله عن عليّ بن حديد عن مرازم عن أبي عبد الله عليه السلام قال : قال الله تعالى : يا محمّد ، إنّي خلقتك و عليّا نورا - يعني روحا بلا بدن - قبل أن أخلق سماواتي و أرضي و عرشي و بحري ، فلم تزل تهلَّلني و تمجّدني ، ثمّ جمعت روحيكما فجعلتهما واحدة فكانت تسبّحني [2] و تقدّسني و تهلَّلني ، ثمّ قسمتها ثنتين ثمّ قسمت الثنتين [ ثنتين ] فصارت أربعة محمّد واحد و عليّ واحد و الحسن و الحسين ثنتان . قال : ثمّ خلق الله فاطمة من نور فابتدأها روحا بلا بدن ، ثمّ مسحنا بيمينه فأضاء نوره فينا .
و از احمد بن ادريس از حسين بن عبد الله از محمد بن عيسى و محمد بن

[1] في الكافي « عبد اللَّه » .
[2] في الكافي « تمجّدني » .

422