شرور ( منظور هارون الرشيد است ) اين سخن من در باره او تحقق خواهد يافت و من او را قبل از مرگش بوسيله فرزندش محمد و جانشين او بعد از خودش و وارث علم او ، شاد و مسرور خواهم نمود . پس محمد معدن علم من و مكان سر من و حجت من بر خلقم مىباشد . هر بنده اى به امامت او ايمان آورد ، شفاعت او را در بارهء هفتاد نفر از اهل بيتش قبول مىكنم كه همه آنها مستوجب آتش باشند . و اين سعادت را با فرزندش ( امام على النقى ) كه ولى و ناصر و شاهد من در ميان خلق مىباشد كاملتر مىكنم و از او هم كسى را بيرون مىآورم كه دعوتكننده بر راه من است و معدن علم من هم مىباشد و آن نامش حسن ( عسگرى ) است .
و اين امامت را با دادن ( م ح م د ) به حسن تكميل مىنمايم او يعنى ( محمد ) رحمت براى همهء جهانيان است . در او كمال موسى و روشنى عيسى و صبر ايوب هست . در زمان ( مهدى ) اولياء من خوار مىشوند و سر آنها را مانند سر تركها و تاتارها مىبرند و آنها كشته مىشوند و آنها را مىسوزانند و هميشه آنها از دشمنانشان مرعوب و ترسناك مىشوند . زمين با خون آنان رنگين مىشود و در ميان خانواده آنان ماتم و شيون مىاندازند . آنها اولياى واقعى من هستند و من بوسيلهء وجود آنان همه تاريكىهاى گمراهى را از ميان مردم بر مىدارم و بوسيلهء آنان ، لغزشكنندگان در دين را به ديگران مىشناسانم و با وجود آنها سختيها و قحطيها را از ميان امت اسلام برمىدارم . آنها كسانى هستند كه از سوى خداوند بر آنان درود و رحمت نازل مىشود و آنها نجات يافتگان و هدايتشدگان هستند .
عبد الرحمن بن سالم گفته : ابو بصير به من گفت : اى سالم ، اگر تو در تمام عمرت فقط اين حديث را در بارهء پيامبر و عترتش شنيده باشى ، برايت كافى است كه به حقانيت آنان معتقد شوى . اين حديث را از غير اهلش مخفى نگهدار .
شيخ صدوق اين حديث را در عيون الاخبار از پدرش و محمد بن حسن بن

408