كمتر حماقت دارند ، به مردم نفعشان زياد است و مكر و كيدشان كم ، مردم از جانب آنها در امان هستند ولى خود آنها از مردم رنج مىبرند ، سخنانشان سنجيده و حساب شده است . هميشه از خود حساب مىكشند و به نفس خود رنج مىدهند و آن را سرزنش مىكنند . چشمانشان مىخوابد ولى دلهايشان بيدار است . اغلب از خوف خدا گريه مىكنند و هميشه به ذكر خداوند مشغولند . وقتى كه مردم را كاتبان اعمالشان ، غافل مىنويسند آنها را ذكر گويان مىنويسند . در اول استفاده از نعمت به خدا حمد مىگويند و در آخر هم شكر مىكنند . هميشه دعاى آنها به سوى خداوند صعود مىكند و سخنان آنها مسموع مىباشد .
ملائكه‌ها بوسيله دعاى آنان در زير حجابهاى ملكوتى شاد و خرمند .
خداوند دوست دارد هميشه سخنان آنها را بشنود ، همان طورى كه پدر از شنيدن صداى فرزندش خوشش مىآيد . حتى به مدت يك چشم به هم زدن هم از خداوند غافل نيستند . نه به طعام زياد علاقه دارند و نه به زياد حرف زدن و نه به زيادى لباس . همه مردم در نزد آنها مرده هستند ، فقط خداوند است كه در نزد آنها زنده و بخشنده اى است كه هرگز نمىميرد . به كسانى كه از آنها رو گردان شوند ، كرم مىكنند و هر كس بر آنان رو آورد ، محبت بيشتر مىنمايند . دنيا و آخرت در نزد آنها يكى است ( يعنى آنها دنيا را فقط براى آخرت مىخواهند ) .
اى احمد ، مىدانى كه زاهدين در نزد من چه امتيازى دارند ؟ حضرت محمد عرض مىكند : خداوندا ، نمىدانم . خداوند مىفرمايد : مردم وقتى كه در صحراى محشر حضور يابند ، به حساب آنها رسيدگى مىشود ولى زاهدان از اين حساب و توقف طولانى در محشر معافند . كوچكترين چيزى كه در آخرت من به زاهدان مىدهم ، كليد همه بهشتها است . كه هر كدام از آنها بخواهند در آن را باز كنند ، من روى خود را از آنها برنمىگردانم . بلكه با سخنانم آنها را لذت مىبخشم .
آنها را در قرارگاه صدق مىنشانم و براى آنها آن زحماتى را كه در دنيا كشيده‌اند مىگويم .

394