شدى تو را به كبر وامىدارد . هنگامى كه متكبر باشى ، خدا را فراموش مىكنى و زمانى كه اين طور باشى غافل مىشوى . پس نفس آدمى همنشين شيطان است .
مثل نفس ، مانند شتر مرغ است كه هنگام خوردن زياد مىخورد ولى وقتى كه به آن سوار شوى نمىتواند پرواز كند . يا مانند علف « دفلا » مىباشد كه رنگش خوب است ولى طعمش بسيار تلخ است .
اى احمد ، من دنيا و اهل دنيا را دشمن مىدارم و از آنها بدم مىآيد ولى آخرت و اهل آخرت را دوست مىدارم .
حضرت محمد عرض مىكند : خداوندا ، اهل دنيا كدامند و اهل آخرت كدام ؟ خداوند مىفرمايد : اهل دنيا كسى است كه زياد بخندد و زياد بخوابد و زياد خشمناك بشود و كمتر راضى باشد و به هر كس بدى كند ، از او معذرت نخواهد و هر كس از او معذرت بخواهد آن را قبول نكند . هنگام اطاعت خداوند كسل است ولى موقع ارتكاب گناه شجاع و جرى است . آرزوهاى دور و دراز دارد ، در صورتى كه مرگش به وى نزديكتر است . از نفس خود حساب نمىكشد . زياد حرف مىزند ولى نفعش به مردم كم است . از خدا نمىترسد ولى هنگام مشاهده غذا شاد و خندان مىشود . بدان كه اهل دنيا هنگام رفاه و وسعت رزق به خداوند شكر نمىكنند و در مقابل بلاها هم صبر نمىكنند . خود را با آن كارهايى كه عمل نمىكنند تعريف مىنمايند و مردم را به چيزهايى دعوت مىكنند كه خودشان ندارند و بديهاى ديگران را به رخشان مىكشند .
حضرت محمد عرض مىكند : خداوندا ، غير از اين عيبها آيا در اهل دنيا خوبى هم هست ؟ خداوند مىفرمايد : اى محمد ، عيوب اهل دنيا زياد است .
در وجود آنها جهالت و حماقت هست و در مقابل كسى كه به آنها تعليم مىدهد تواضع نمىكنند و هم در نفس خود خود را عالم مىدانند ولى آنها در نزد عرفا جاهلند .
اى احمد ، اما اهل آخرت سيماى آنها نرم و مهربان است ، حيايشان زياد است

393