شيخ حسن بن ابو الحسن بن محمد ديلمى ، در كتاب ارشاد القلوب از حضرت امير المؤمنين عليه السلام روايت كرده كه حضرت فرمود : رسول خدا صلى الله عليه و آله در شب معراج از خداوند سؤال كرد : اى خداى متعال ، كدام اعمال افضل است ؟
خداوند فرمود : در نزد من هيچ عملى افضلتر از اين دو چيز نيست كه بنده‌ام بر من توكل كند و به هر چه كه برايش قسمت كرده‌ام راضى باشد .
اى محمد ، من محبت خود را به كسانى واجب كرده‌ام كه به خاطر من با يك ديگر دوست و متحد باشند . باز هم من محبتم را براى كسانى واجب كرده‌ام كه به خاطر من از ديگران ببرند ( يعنى هر كس به من كافر و مشرك باشد ، آنها را دشمن بداند ) و من محبت خود را براى كسانى واجب كردم كه به خاطر من با هم پيوند داشته باشند و براى محبت من غايت و نهايت نيست . هر كس را كه من از لحاظ عمل بالا ببرم ، علمش را كم مىكنم . اينها كسانى هستند كه توجهشان به بندگان من است و من هم توجهم بر آنها معطوف مىباشد . اينها حوايج خود را به مردم نمىگويند . چون آنها بر مال حلال كم قناعت مىكند . نفقه آنها در دنيا ذكر من و محبت و رضاى من مىباشد .
اى احمد ، هر وقت اراده كنم كه بنده‌ام پرهيزكارترين شخص نسبت به من باشد در دنيا او را زاهد مىكنم ( يعنى مال دنيا را در نظرش بىارزش مىسازم ) و به آخرت راغبتر مىكنم . حضرت رسول عرض مىكند : خداوندا ، در دنيا چگونه مىتوان زاهد شد ؟ خداوند مىفرمايد : روزى و لباس و نوشيدنى خود را در دنيا براى همان روز بگير و براى فردايت ذخيره مكن ( يعنى براى فردايت به من اميدوار باش ) و هميشه به ذكر من مشغول باش . حضرت رسول صلى الله عليه و آله مىپرسد : خداوندا ، چگونه به طور مداوم مشغول ذكر تو باشم . خداوند مىفرمايد : بواسطه دورى از مردم و چشم پوشى از شيرين و ترش و فارغ نمودن شكن و خانه ات از دنيا .
اى احمد ، بر حذر باش از اين كه مانند بچه‌ها باشى . وقتى كه اشياء سرخ و

390