110 - قال : و روي أنّ موسى عليه السلام قال : يا ربّ ، دلَّني على أمر فيه رضاك ، قال الله : إنّ رضائي في كرهك ، و أنت ما تصبر على ما تكره ، قال : يا ربّ ، دلَّني عليه ، قال : فإنّ رضائي في رضاك بقضائي .
شهيد ثانى در همان كتاب گفته : روايت شده كه موسى عليه السلام عرض كرد :
خداوندا ، مرا به عملى دلالت نما كه رضاى تو در آن است . خداوند فرمود :
رضاى من در اكراه تو است . يعنى تو آنچه را كه اكراه دارى به طرف آن نمىروى . موسى عرض كرد : خداوندا ، آن را برايم روشنتر بفرما . خداوند فرمود : رضاى من در اين است كه تو به قضا و قدر من راضى باشى .
111 - قال : و روي أنّ بني إسرائيل أصابهم قحط سبع سنين ، فخرج موسى عليه السلام يستسقي لهم في سبعين ألفا ، فأوحى الله إليه : كيف أستجيب لهم و قد أظلت عليهم ذنوبهم و سرائرهم خبيثة ، يدعونني على غير يقين و يأمنون مكري ؟
ارجع إلى عبد من عبادي يقال له « برخ » يخرج أستجيب له . . . و ذكر الحديث .
شهيد ثانى در همان كتاب گفته : روايت شده كه هفت سال قحطى بنى اسرائيل را فرا گرفت . پس موسى با هفتاد هزار نفر جمعيت براى طلب باران به مناجات رفت . خطاب آمد : اى موسى ، من چگونه دعاى اينها را قبول كنم . در حالى كه گناهان بر روى آنان سايه افكنده و باطن آنان خبيث است ، مرا دعا مىكنند ولى يقين ندارند و خود را از مكر من در امان مىدانند . برگرد به سوى يكى از بندگان من به نام ( برخ ) به او بگو او بيايد دعا كند من قبول مىكنم .
112 - قال : و في مناجاة موسى عليه السلام : أي ربّ ، أي خلقك أحبّ إليك ؟ قال : من إذا أخذت حبيبه سالمني ، قال : فأيّ خلق أنت عليه ساخط ؟ قال : من يستخيرني في الأمر فإذا قضيت له سخط قضائي .

158