پس به اين سبب خداوند غفور مىبخشد و تفضّل مىكند بر او به آمرزش . و اما كسى كه بناى كار خود را بر اين گذارد كه در اكثر عمر خود معصيت مىكنم و در آخر عمر توبه خواهم كرد ، پس خواهد فريب دهد كسى كه او را فريب نمىتواند داد او را به آن كه در عاجل هر لذتى را كه مىخواهم در مىيابم به اميد آن كه در آخر توبه خواهم كرد .
و ايضا معلوم نيست كه وفا به اين وعده خواهد كرد يا نه ، زيرا كه ترك ترفه و لذت نمودن و مشقت توبه را متحمّل گرديدن خصوصا در پيرى و ضعف بدن ، امرى است به غايت صعب و ايمن نيست آدمى به مدافعهء توبه از آن كه مرگ او را دريابد و از دنيا بيرون رود بىتوبه چنانچه كسى را بر مردى قرضى باشد و اجلى از براى آن قرار داده باشد و پيش از اجل قادر بر اداى دين باشد و پيوسته مداهنه نمايد تا اجل دين برسد و مالش تهى شده باشد و قرض بر او بماند .
پس معلوم شد كه بهترين اشياء براى آدمى آن است كه قدر عمر از او مستور باشد كه در تمام عمر خود منتظر مرگ بوده باشد و به اين سبب ترك معاصى كند و اختيار طاعات نمايد .
اگر گوئى كه : در اين وقت كه مدت زندگانى از او مستور است و در هر ساعت مترصّد مرگ است باز مرتكب فواحش مىشود و انتهاك محرمات مىنمايد ، جواب گوئيم كه وجه تدبير در اين باب آن است كه به عمل آمده است ، اگر آدمى با اين حال ترك منهيات و بديها نكند

109