بياز . مالك اشتر - رضى الله عنه - خارج شد و بار و بنه را جمع كرده آمادهء حركت بسوى مصر شد ، و امير المؤمنين ( ع ) پيشاپيش او نامه‌اى بدين مضمون باهل مصر نگاشت : * ( بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * - سلام بر شما ، من به نزد شما خدائى را مىستايم كه جز او معبودى نيست ، و از او خواستارم كه بر پيامبرش محمد و آل او درود فرستد . همانا من بنده‌اى از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم كه در روزهاى ترسناك نمىخوابد ، و در اوقات هراس انگيز از دشمن روى برنمىتابد ، او از رزمنده ترين بندگان خدا ، و داراى گرامىترين حسب و شريفترين آن در ميان آنهاست ، بر نابكاران از سوزش آتش زيانبارتر است ، و دورترين مردم از عار و ننگ است ، و او همان مالك بن حارث اشتر است ، وى بسان شمشيرى است كه دندانهء تيزش و تيزى لبه اش به كندى نگرايد ، زود از ميدان نگريزد ، و بهنگام رزم با متانت و سنگين است ، انديشه‌اى عميق و ريشه دار و صبر و تحمّلى نكو دارد ، پس سخنش را بشنويد و امرش را فرمان بريد ، پس اگر امر بجنگ داد بجنگيد ، و چنانچه باقامت فرمانتان داد بر جاى بمانيد ، او جز بدستور من نه اقدامى كند و نه دست بردارد . همانا من شما را در بودن با اشتر به جهت خير خواهى شما و قوّت نفسى كه بر دشمنتان پيدا مىكنيد بر خويشتن مقدّم داشتم ؛ خداوند شما را

94