اشتر - رحمه الله - كه آن روزها در نصيبين اقامت داشت ، نگاشت كه : امّا بعد همانا تو از كسانى هستى كه من براى بر پائى دين از وى كمك مىجويم ، و به پشتيبانى وى تكبر و سركشى گناهكاران را مىشكنم ، و به يارى او مرزهائى را كه بيم هجوم دشمن از آنها مىرود مىبندم . و من پيش از اين محمد بن ابى بكر - رحمه الله - را بر مصر گماردم ، و تنى چند بر وى خروج كردند و چون جوان بود و جنگ ناآزموده كشته شده و به شهادت رسيد - خدايش رحمت كناد - ، بنا بر اين به زودى نزد من آى تا در امر مصر تدبيرى بينديشيم ، و يكى از يارانت را كه مورد اعتماد و خير خواهى هستند به جايگزينى بر كارهاى خودت بگمار .
مالك - رضى الله عنه - شبيب بن عامر ازدى را بجاى خود گمارد و بسوى امير المؤمنين ( ع ) روانه گشت تا بر آن حضرت وارد شد ، امام ( ع ) خبر مصر را به وى باز گفت و از احوال اهالى آنجا با خبرش ساخت ، و به او فرمود : كسى جز تو براى آنجا شايسته نيست ، پس برو ، و هر گاه من به تو سفارشى نمىكنم به اين دليل است كه به رأى و نظر خودت بسنده مىكنم از خدا در كارهاى مهم يارى جو ، و درشتى را با نرمى بهم بياميز ، و تا آنجا كه نرمش كار ساز است با نرمى رفتار كن ، و هر گاه كه جز درشتى چيزى سود نبخشيد به سختى و درشتى دست

93