خويش بزدائيد . آيا زادهء ختم رسولان ، و سرور جوانان بهشتى ، و پناه خوبانتان ، و پناهگاه گرفتاريتان ، و نشانهء راهتان ، و راه پهناور دليلتان را ترك يارى گفتيد ، و براى او بهم بافتيد ؟ ! هان چه بد بار سنگينى از گناه بر دوش كشيديد ، پس هلاكت و سرنگونى بر شما ، راستى كه كوششها بنوميدى رسيد ، و دستها به خاك نشست ( كنايه از آنكه به هيچ خير و بركتى نرسيد ) ، و سودا بزيان انجاميد ، و به خشمى از جانب خدا باز گشتيد ، و مهر خوارى و فقر و گرفتارى بر شما نهاده شد . واى بر شما آيا مىدانيد چه جگرى از رسول خدا بريديد ؟ ! و چه خونى از او ريختيد ؟ ! و چه عضو مهم و محترمى را از آن حضرت برگرفتيد ؟ ! « راستى كه كار زشت و ناپسندى مرتكب شديد كه نزديك است آسمانها از آن بشكافد و زمين دهان باز كند و كوهها پاره پاره به روى زمين ريزد » . [1] همانا اين عمل را بگونه‌اى احمقانه و زشت بجاى آورديد كه فضاى زمين و آسمان را از قبح آن پرساختيد . آيا شگفت داريد از اينكه آسمان خون ببارد ؟ ! البتّه كه عذاب آخرت خواركننده تر است ، پس اين مهلت زودگذر حلم شما را نربايد ( و در نتيجه بگناه ادامه دهيد ) كه هيچ گاه خشم و غضب ، خدا را به شتاب نيندازد ، و بيم از دست رفتن خونخواهى و انتقام بر او نرود ، چنين

[1] مريم : 89 - 90 .

368