حقّ راهش ، و هدايت صفتش ، و كار نيك ويژگى آن است ، بنا بر اين برنامه اش روشن ، و مناره اش بلند ( يا تابان ) ، و چراغهايش پر نور ، و هدفش بلند ، و مسير و مسابقه اش كوتاه ، و اسبان مسابقه اش جمع و آماده ، و جايزه اش رشك مسابقه گران ، و مسابقه گرانش كريم و بزرگوارند . تصديق برنامه اش ، و كارهاى شايسته مناره اش ، و فقه چراغهايش ، و مرگ پايان و هدفش ، و دنيا تمرينگاه مسابقه اش و قيامت روز دريافت پاداشش و بهشت جايزه اش ، و دوزخ كيفرش ، و پرهيزكارى ساز و برگش ، و نيكوكاران سواران آنند .
پس بايمان بر اعمال نيك راه برده شود ، و با اعمال نيك فقه رونق گيرد ، و با فقه از مرگ هراس پيدا شود ، و با مرگ دنيا پايان پذيرد [ و با گذار دنيا بقيامت رسد ] [1] و با قيامت بهشت براى پرهيزكاران نزديك ، و دوزخ براى گمراهان پديدار گرديده شود .
پس ايمان بر چهار پايه استوار است : صبر ، و يقين ، و عدل ، و جهاد . و صبر چهار شعبه دارد : شوق ، و هراس ، و زهادت ، و انتظار ، هلا ، هر كه به بهشت مشتاق باشد دل به شهوات ندهد ، و هر كه از آتش بهراسد از كارهاى ناروا روى

[1] الفاظ اين قسمت در نسخ حديث متفاوت است : تحوز القيامة ( قيامت بدست آيد ) ، تحذر

312