ابى طالب بپاخاست و راجع بايمان از آن حضرت پرسش نمود حضرت بخطابه برخاست و فرمود : سپاس خدائى راست كه قانون اسلام را بنيان نهاد و راه ورود بآبشخورهاى آن را براى واردين آسان ساخت ، و پايه هايش را در برابر متجاوز به آن استحكام بخشيد ، و آن را مايهء عزّت آن كس قرار داد كه بدان مهرور زد ، و صلح و سلامتى آن كس كه بدان درآيد ، و هدايت آن كس كه از آن پيروى كند ، و زيور آن كس كه خود را بدان آرايد ، و نگاهدارندهء آن كس كه بدان پناه برد ، و رشتهء آن كس كه بدان چنگ زند ، و برهان آن كس كه بدان سخن گويد ، و نور آن كس كه از آن روشنى جويد ، و گواه آن كس كه بدان بستيزه برخيزد ، و پيروزى آن كس كه بدان احتجاج و استدلال كند ، و دانش آن كس كه فرايش گيرد ، و سخن آن كس كه بازگويش كند ، و حكم آن كس كه بدان بستيزه برخيزد ، و پيروزى آن كس كه بدان احتجاج تجربه آموزد ، و عقل خالص آن كس كه دقّت و انديشه كند ، و فهم آن كس كه كنجكاوى نمايد ، و يقين آن كس كه بيانديشد ، و بينش آن كس كه تصميم گيرد ، و نشانهء آن كس كه باريك بينى كند ، و عبارت آن كس كه پند پذيرد ، و نجات آن كس كه باور كند ، و دوستى خدا براى آن كس كه باصلاح پردازد ، و تقرّب و نزديكى آن كس كه مواظبت نمايد [1] ، و اعتماد و پشتيبان كسى كه توكَّل كند ، و آسايش آن كس كه كار خود را به خدا واگذارد ، و سپر آن كس كه صبر را پيشه سازد .

[1] در پاره‌اى از نسخ حديث بجاى « ارتقب » « اقترب » آمده ، يعنى : « نزديكى آن كس كه نزديكى طلبد » .

311