پس از آنكه خدا - تبارك و تعالى - پيامبرش ( ص ) را بسوى خود برد ، گفتيم كه ما اهل بيت و خاندان و وارثان و دوستان و شايسته ترين مردم نسبت به آن حضرت هستيم ، و هرگز در زمينهء حق و سلطهء او مورد منازعه و مخالفت قرار نگيريم ، در همين فكر بوديم كه منافقين برجستند و سلطه و قدرت پيامبرمان ( ص ) را از ما ربودند و بدست غير ما سپردند ، بطورى كه به خدا سوگند ديده و دلهاى ما همگى بر اين حادثه گريست و سينه ها بخشم آمد . به خدا سوگند اگر بيم آن نبود كه مسلمين پراكنده شوند ، و بكفر باز گردند ، و دين كژ و ناهموار گردد همانا تا آنجا كه توان داشتيم شرائط كنونى را دگرگون مىساختيم .
همانا واليانى اين حكومت را بدست گرفتند و همگى در گذشتند ، و خداوند آن را به من باز گرداند . و همانا اين دو مرد : طلحه و زبير در شمار بيعتكنندگان با من بيعت كردند ، و حال به بصره رفته تا اجتماع شما را پراكنده ساخته ، و جنگ و درگيرى شما را ميان خودتان بيندازند . خداوندا اين هر دو را بخاطر نيرنگى كه به اين امّت زدند و سوء نظرى كه به عموم مسلمين دارند بگير و كيفرشان ده . ابو الهيثم بن تيّهان برخاست و گفت : اى امير مؤمنان حسد قريش بر شما

170