دارم . امام سكوت نمود . گفتم : گواهى مىدهم كه على ( ع ) بعد از رسول خدا ( ص ) امام است و اطاعتش واجب ، هر كس در بارهء وى ترديد كند گمراه ، و هر كس او را انكار نمايد كافر باشد . امام سكوت فرمود . گفتم : گواهى مىدهم كه حسن و حسين عليهما السّلام بمنزلت و مقام اويند ، ( و يك يك امامان را نام بردم ) تا رسيدم به خود آن حضرت و گفتم : گواهى مىدهم كه شما بمنزلت و مقام حسن و حسين و امامان پيش از خودتان هستيد . فرمود : بس است ، خواستهء تو را دانستم ، مىخواهى تو را در اعتقاد به اين امر بدوستى بشناسم و بر اعتقاد تو صحّه بگذارم .
گفتم : اگر مرا بدوستى بپذيرى و عقائدم را صحيح بدانى البته كه به خواستهء خويش رسيده‌ام . فرمود : تو را بر اين اعتقاد بدوستى پذيرفتم . گفتم :
فدايت شوم ، تصميم دارم كه در همين شهر بمانم . فرمود : چرا ؟ عرض كردم : اگر زيد و يارانش بقدرت برسند روزگار ما از همهء مردم بدتر خواهد بود ، و اگر بنى اميّه پيروز شوند نيز ما چنين وضعى خواهيم داشت . امام به من فرمود : به شهر خويش باز گرد ، كه هيچ آسيبى از طرفين به تو نخواهد رسيد .

45