ميان پيكر رسول خدا ( ص ) و مردم ايستاد و اين آيه را خواند : * ( إِنَّ الله وَمَلائِكَتَه يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْه وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً ) * « خداوند و فرشتگان او بر پيامبر درود مىفرستند ، اى مؤمنان شما هم بر آن حضرت درود فرستيد و بطور شايسته‌اى سلام دهيد » . مردم نيز همين آيه را مىخواندند ( و صلوات مىفرستادند ) .
سپس آن حضرت فرمود : نماز بر رسول خدا ( ص ) به همين صورت بود .
6 - حسن بن زياد گويد : وقتى كه زيد بن على بن الحسين بكوفه وارد شد ( آنگاه كه در روزگار دولت هشام بن عبد الملك اموى بر حكومت وقت خروج كرده بود ) مطالبى در دلم خطور كرد . از اين رو بسوى مكَّه بيرون شدم ، و از مدينه گذر نموده ، خدمت امام صادق ( ع ) رسيدم . حضرت بيمار بود و بر تختى به پشت خوابيده و شديدا نحيف و لاغر گشته بود . عرض كردم : ميل دارم دين خود را بر شما عرضه كنم . امام بر پهلو بغلطيد و نگاهى به من انداخت و فرمود : حسن ! تو را بىنياز از اين كار مىدانم . سپس فرمود : بگو ، گفتم : « گواهى مىدهم كه معبودى جز الله نيست ، و محمّد ( ص ) رسول خدا است » . فرمود : من نيز همين را گويم . گفتم : من به آنچه كه محمد بن عبد الله ( ص ) از جانب خداوند آورده اقرار

44