ملحق گردم . سپس ياد آور روزگاران و كارهاى آن دو شد ، و گريست ، آنگاه اين شعر را گفت ( ترجمه ) :
« دوستانم ! از خواب برخيزيد كه دير زمانى است خفته‌ايد ، مىپندارم كه شما هنوز جبران كمخوابيها را نكرده‌ايد » .
« مگر نمىدانيد كه من در سمعان تنها مانده‌ام ، و جز شما دو نفر كسى از دوستانم برايم در اينجا نيست ؟ » .
« شبهائى دراز بر سر قبر شما مىمانم و هرگز نمىروم ، تا پرندهء روح شما پاسخم گويد ( و شما زنده شويد و جواب مرا دهيد ) » .
« در طول زندگانى خود پيوسته بر شما مىگريم ، ولى با اين همه ناله چه چيزى بر ناله كنندهء بر شما باز مىگردد ؟ » .
« گويا شما دو نفر و مرگ نزديكترين چيز بروح من در قبرم هستيد ، همان مرگى كه دامنگير شما نيز شد » .
« و اگر مىشد كه جانى سپر جانى ديگرى شود ، من جان خود را مىدادم كه فداى شما گردم » .
8 - علىّ بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر از پدرش از جدّش

392