حضرت فرمود : پس مردمى چند كه در دنيا بريسمان ( ولايت ) او آويخته بودند برخاسته و بدنبال آن حضرت ببهشت روند . سپس از جانب خداوند - جلّ جلاله - ندا رسد : هان ! هر كس در دنيا بدنبال پيشوائى راه افتاده ( امروز نيز ) بدنبال او بهر جا كه بخواهد و او را ببرد ، راه بيفتد . اينجاست كه « پيشوايان از پيروان بيزارى جويند ، و عذاب را ببينند و همهء اسباب و وسائل از دسترسى آنان دور و بريده باشد ، و پيروان گويند : اى كاش ما را بازگشتى بود ( به دنيا ) تا از آنان بيزارى مىجستيم همان گونه كه از ما بيزارى جستند ، اين چنين خداوند اعمال - آنان را حسرت بر آنان بنماياند ، و آنان از آتش دوزخ بيرون نخواهند شد » . [1] 4 - يونس بن عبد الوارث از پدرش نقل كند كه گفت : در آن ميان كه ابن عبّاس بر منبر بصره براى ما سخنرانى مىكرد ناگهان رو بمردم نمود و گفت : اى امّت سرگردان در دين خود ، هان به خدا سوگند اگر جلو مىانداختيد آن كس را كه خدا پيش انداخته ، و عقب مىزديد آن كس را كه خدا عقب زده ، و وراثت و ولايت

[1] اقتباس من البقرة : 166 ، 167 .

323