4 - مالك بن ضمره گويد : از امير المؤمنين على ( ع ) شنيدم كه مىفرمود :
آگاه باشيد كه شما در معرض لعن و دروغگو شمردن من قرار خواهيد گرفت ( شما را در شرايطى قرار ميدهند كه اقدام به لعن و دروغزن خواندن من كنيد ) ، پس هر كس مرا از روى كراهت و عدم رضايت قلبى لعن كند و خداوند ناراضى بودن او را بدين كار از دلش بداند من و او با هم بر محمّد ( ص ) وارد مىشويم ، و هر كس زبانش را نگه دارد و مرا لعن نكند ، باندازهء زمان پرتاب يك تير يا يك چشم بهم زدن از من زودتر به ملاقات آن حضرت برود ، و هر كس با رضايت و خوشحالى مرا لعن كند حجابى ميان او و ( عذاب ) خداوند ( يا حجّتى ميان او و خداوند ) نخواهد بود ، و حجّت و دليلى به پيشگاه محمّد ( ص ) ندارد .
هان بدانيد كه محمّد ( ص ) روزى دست مرا گرفت و فرمود : هر كس با اين پنج ( انگشت ) بيعت كند ، و در حالى كه تو را دوست مىداشته بميرد حقّا بعهد و به تكليف خود عمل نموده ، و هر كس در حالى كه تو را دشمن ميدارد بميرد همانا به مرگ دوران جاهليّت مرده است ، و به تمام آنچه كه در اسلام عمل نموده ( اعم از عبادات و غيره ) مورد محاسبه قرار گيرد ، و اگر در حالى كه تو را دوست ميدارد پس از تو زنده بماند ، تا آنگاه كه خورشيد طلوع و غروب مىكند خداوند كارهاى او را به امن و ايمان پايان خواهد داد .

132