بلكه از حسن ظنّم به بخشش آن كسى است كه كارهاى نيك و زيبا و بخششها تنها از آن اوست ، پس اگر گمانى كه به دو برده‌ام راست آيد البتّه در فضل و بخشش او گمان از چون منى راست نيايد ( چه با اعمال زشت جاى حسن ظنّ نيست ) ، و اگر عذابى از جانب او به من برسد ، اين از انصاف و عدلى است كه در حكم وجود داشته و به من رسيده است » .
8 - عيسى بن عّمرو گويد : مردى از ابى عمر و بن العلاء حاجتى خواست و ابى عمرو به وى وعده داد كه حاجتش را برآورد ، امّا انجام آن براى ابى عمرو ميسور نگشت ، پس از چندى آن مرد او را ديد و گفت : اى ابا عمرو به من وعده‌اى دادى و عمل نكردى ! ابو عمرو گفت : كدام يك ما به غم سزاوارتريم ، من يا تو ؟
آن مرد گفت : من . ابو عمرو گفت : خير ، بلكه به خدا سوگند من به اندوه سزاوارترم ، آن مرد گفت : چگونه ؟ گفت : من به تو وعده دادم در نتيجه تو با دلخوشى بانجام وعده به خانه بازگشتى ، و من با همّ و غم بانجام رساندن آن ، تو شبت را با سرور و شادى بسر بردى ، و من شبم را در فكر و اندوه سپرى ساختم ، سپس قضا و قدر از انجام تصميم مانع شد ، در نتيجه تو مرا با حالت ذلَّت و ديدهء خوارى ديدار كردى ، و من تو را با خجالت و شرمندگى .

119