در آن هنگام حضرت نبى المحمود فرمود كه تو اقتراح امر بسيار برسول حضرت ايزد قهار كردى و از او طلب چيزى بيشمار نمودى كه اگر اقدام بر آن مرام نمايد اصلا آن افعال و اعمال دلالت بر صدق مقال آن نبى باخير و اقبال ندارد ، بلكه اگر معاطاة در انجام آن مسئولات بىسرانجام تو نمايد هر آينه دلالت تعاطى كذب آن رسول مختار دارد بجهت آنكه امرى كه دليل نبوت و حجت رسالت او نباشد بحيز ظهور رسانيد بلكه ارتكاب امثال اين اعمال وسيلهء خدعه و فريب دادن جمعيت كه در دين و عقل ضعيف و قاصر الدرك باشند و شأن عاليشان رسول ايزد منان ارفع و اجل و اسمى و اكمل از آن است كه از او امثال اين كار و نشان ظاهر و عيان گردد .
اى عبد الله آنچه گفتى كه تو راستگوى در دعوى نبوت و امر رسالت بودى بايستى كه آسمان بر سر ما جمعى كه تكذيب و انكار تو مينمائيم فرود آيد . اى عبد الله سقوط آسمان بر سر شما موجب هلاكت شما و باقى ياران است ، زنهار امثال اين كار كه مورث هلاكت شما و باقى عشاير بود از ما چشم مداريد زيرا كه رسول رب العالمين بر جميع مخلوقين ارحم از آنست كه وسيله هلاكت و نفرين ايشان شود ، اما آنقدر هست كه رسول حضرت مهيمن سبحان حجت و برهان خداوند عالميان بر تمامى خلقان را بنوعى روشن و عيان گرداند كه همگى ايشان مهتدى گشته بربقهء اسلام و ايمان درآيند و حجج و برهان كه حضرت قادر منان براى رسول فرستاد بموجب اقتراح و خواهش عباد تنها نفرستاد ، زيرا كه عباد بواسطهء كثرت امانى و آمال از ارادت حضرت ايزد متعال جهالند و علم تحقيق و اطلاع حقيق بر مصالح و مفاسد كما ينبغى و يليق ندارند و ايشان را اقتراح و اختلاف بسيار دراز و هوس و مؤسس گردد ، و گاه باشد كه دواعى خواهش ايشان بامور متضاده منتهى گردد كه وقوع آن در نزد ارباب عرفان بعلت محاليت آن منقضى از حيز امكان باشد و تدبير ايزد لا يزال بامر ملزوم المحال جارى و سارى نگردد چه ارتكاب امر محال از حضرت ذو الجلال ممتنع و محال است .

98