كمال اعتبار است در نزد حضرت واحد مختار هيچ نوع تعظيم و اعتبار ندارد ، چه اگر دنيا و ما فيها در پيش حضرت ملك تعالى معتدل بجناح پشه ميبود و بدان مقدار وزن و اعتبار ميداشت حضرت آفريدگار كفار اشرار و مخالف فجار را بسقى شربت آب ايثار نميكرد ، قسمت مال ايزد متعال بدست امانى و آمال تو نيست بلكه واهب بىمنت از روى مرحمت مال خود را بهر احدى به مرتبت او قسمت نمايد و هر چه اراده و مشيت احديت بر آن متعلق گردد نسبت بحال خلقان بحيز ظهور و عيان رساند .
اى عبد الله چنان كه تو بواسطهء تلف مال در كمال قلق و اختلال و در غايت خوف و بد حال ميگردى نيز حضرت بىمثال را از خداى تعالى بجهت مال و حال نيست بلكه او را نظر برتبه فضل و كمال معرفت ايزد ذو الجلال است يا آنكه ايزد متعال محفوف بمال و حال را معزز و با اقبال نميداند ، چنانچه تو اى عبد الله آن مرد صاحب مال و حال را لايق اعظام مراتب عزت حضرت ذو الجلال ميدانى . پس بنا بر اين او را تعريف بنبوت ميكنى و ميگوئى كه او لايق رتبهء نبوت و درجهء رسالت است .
ديگر آنكه حضرت غنى كريم را طمع بمال و حال هيچ احدى نيست تا آنكه او را بغير اطاعت و متابعت امر و حكم معزز و با احترام گرداند ، اما چون ترا چشم بمال و حال آن مرد است بجهت همين او را مخصوص نبوت ميگردانى ، و حضرت بىنياز اى عبد الله هيچ كس را بمحنت آز و هوس نگيرد چنان كه كار و شغل تو استعمال اين فعل و عمل است ، فلهذا تو تقديم من لا يستحق التقديم مينمائى و اصلا تصور قبح تقديم مفضول بر فاضل نمىنمائى ، و اين وسيلهء فساد بسيار و موجب عدم اختيار مذهب و دين حق ممتاز است .
اما معاملهء حضرت عز و جل بر منهج عدل مستقر و مستعمل است ، بناء عليه بواسطه افضليت مراتب دين و بجهت جلالت ملت و آئين اختيار كسى كه افضل و اتقى در طاعت و متابعت و اجدى و اسعى در بندگى و خدمت باشد مينمايد و كسى كه در مراتب

90