و چه نوع مينمائيد و بامر و حكم كه بدان كار ناشايست نافرموده اقدام مىفرمائيد ، حضرت قادر عالم ملائكه را مأمور بسجدهء آدم گردانيد نه بنى آدم را ؛ و ملائكه را نيز امر بسجود كسى كه بصورت آدم باشد نفرمود ، زيرا كه صورت مشابه آدم غير آدم است . پس قياس بىاساس شما صحيح و روا نباشد و چون شما از رب غفور مأمور به سجده آدم و صورت مشابه او نيستيد شايد كه معمول شما مكروه رب العلى باشد و شما را اطلاع كما هو حقه بر آن نباشد .
بعد از آن حضرت نبى الانس و الجان از لسان معجز نشان بيان نمود كه مثلا اگر كسى شما را مأذون گرداند كه روز پنج شنبه داخل سراى او كه در مدينه دارد در محله بنى فلان ، آيا جايز در حق است شما را كه اگر جان شهر در محلهء ديگر يا در اين شهر خلاف مذكور دار و سراى داشته باشد داخل شويد يا كسى يك جامه از جامه‌هاى خود بشما بخشد يا يك بنده از بنده‌هاى خود بشما عنايت نمايد يا اسب خاص از طويله خود بشما مرحمت فرمايد شما را سواى مأذون فيه كه گرفتن آن و رخصت تعدى و تصرف در غير مأذون صحيح و مستحسن ايزد بىچون نيست چه ، اگر ديگرى بجاى آنها برداريد نامشروع ظاهر و هويدا است .
گفتند : بلى يا محمد بايد كه اختصار بر مأذون نمود ، چه تصرف در ملك غير بغير اذن و رخصت شيوهء ارباب ظلم و عداوت است نه طريقهء مرضيه عدالت .
در اين حال رسول با اقبال بلبل ناطقه را باين مقال متكلم گردانيد كه آيا بعضى ملوك اهل دنيا در معنى عدم تقديم غير در ملك و مال او بغير اذن و رخصت او احق و اولى است يا آنكه حضرت حق سبحانه و تعالى در اين معنى سزاوار و احرى است ؟
مشركين گفتند : حضرت رب العالمين معين باين معنى اليق و اولى است ؛ زيرا كه مالك الاملاك و محرك الافلاك اوست بايد كه هيچ احدى از ثريا تا مركز خاك تصرف در املاك ايزد منان بغير اذن ايشان ننمايد .
حضرت نبى الانس و الجان فرمود كه پس شما چرا چنين كرديد و سجده اين

69